donderdag 1 januari 2009

Kristien Hemmerechts – Meeuwen


 Januari 2009 – waardering: 7,5.
                                                       
Als gratis bijlage bij de Libelle van week 42 van 2004 zat een boekje van Kristien Hemmerechts, met als titel: Meeuwen. Ik vond het nog niet zo lang geleden in een Kringloopwinkel en voor 50 eurocent kan dat nooit een miskoop zijn.
                                     
Hoofdpersoon uit de novelle is Aline Paula Gerarda Tacq, het onechte kind van een hardwerkende, maar afstandelijke moeder die weigert iets los te laten over haar vader. Aline is getrouwd met Gerard Van Malderen en heeft samen met hem 2 kinderen (Jasper en Jakobientje). Ze drijven het familiepension Algera in een badplaats aan de Vlaamse kust. Tot het personeel hoort nog een hulp in de huishouding (Sally, weduwe met een puberzoon) en een kokkin (Ana Lucía, een Spaanse meisje). Gerard heeft besloten zijn vrouw en kinderen te verlaten en samen te gaan wonen met Ana Lucía, die van hem in verwachting is. Aline wordt daardoor dubbel getroffen: ze moet zich op een scheiding voorbereiden en draait voortaan alleen op voor al het werk in het pension en de zorg voor de kinderen.
                                                                                        
Het perspectief van het verhaal ligt uitsluitend bij Aline: we lezen haar gedachten, haar dialogen (echte èn die in gedachten) en haar weergave van de feiten en de voorafgaande historie. De functie daarvan is het oproepen van medeleven bij Aline’s innerlijke worstelingen en het versterken van het begrip voor haar gedachtespinsels. Want op de achtergrond van het verhaal speelt nog iemand een rol: Dutroux. Het verhaal speelt in de tijd dat die vreselijke gebeurtenissen nog vers in het geheugen lagen (en het proces tegen hem begon) en het pension ligt aan de route van de Kusttram die ook een rol in het drama speelde. Op allerlei momenten heeft Aline associaties die de naam van D. oproepen. Ook heeft ze achterdocht naar een pensiongast (Paul Lemmens) die met haar kinderen wil gaan zwemmen en contact zoekt met puberjongens. Maar niets is meer wat het lijkt. Wie is er nog te vertrouwen? Uiteindelijk hoort ze van haar moeder de onverwachte waarheid over haar vader en ontdekt ze het ware, trieste geheim van Paul Lemmens. En weet ze dat “De meeuwen geen boodschappen brengen uit het Hiernamaals. Wij leven hier, aan deze oever. In dit aardse tranendal.” En daar zullen we ons leven moeten leven en er het beste van proberen te maken, voor onszelf en voor en met de ander.
                                                   
Het mag duidelijk zijn dat dit boekje een vingeroefening is geweest voor de roman Het land van Dutroux (2007). Dezelfde personen en thema’s spelen er een rol in. Niet iedereen is even enthousiast over deze roman. Ik heb hem nog niet gelezen. Dit kleine boekje vind ik wel lezenswaardig. De impact die het drama van D. op het leven van gewone mensen heeft (gehad) wordt geloofwaardig geschetst en de plot is aardig gevonden. Alleen de symboliek vond ik soms wat te nadrukkelijk.
                                   
Exclusief voor Libelle, 2004. Het boekje heeft 94 p. en een vrij kleine druk. Het is antiquarisch/tweedehands  nog te koop voor een paar euro. Aanbevolen!
                                                 
© JannieTr, 1 januari 2009.