Corrine Heyrman - Het begin en zijn oneindigheid

Bij het kiezen van een boek, laat ik mij leiden door mijn nieuwsgierigheid naar van alles waar ik niet genoeg vanaf weet. Daarbij hebben psychologische romans mijn voorkeur: wat overkomt mensen en hoe lossen ze dat op? Hoe staan andere mensen in het leven, wat maken ze ervan? Hoe werken relaties of juist niet? Maar ook: hoe ontstaan psychische problemen? Dat is waarom ik nieuwsgierig was naar dit boek. Corinne Heyrman is radio- en podcastmaker, maakte theatervoorstellingen en debuteert nu met de roman Het begin en zijn oneindigheid. Ik heb weer een hoop opgestoken.

Grootvader en kleindochter

Het boek gaat over een jonge vrouw en haar grootvader, die op het einde van zijn leven depressief wordt. Zijn kleindochter wil begrijpen wat er aan de hand is en zoekt hem regelmatig op in het psychiatrisch ziekenhuis waar hij verblijft. Dat gebouw roept pijnlijke herinneringen bij haar op. Als zeventienjarige werd ze in hetzelfde ziekenhuis opgenomen toen ze kampte met een eetstoornis.

Heyrman maakt er geen geheim van dat het boek een mengeling is van fictie en non-fictie: ze is een ervaringsdeskundige, aangezien ze zelf opgenomen geweest is in een kliniek voor anorexiapatiënten. Daarnaast heeft ze gebruik gemaakt van de verhalen van andere ex-anorexiapatiënten en deskundigen die ze geïnterviewd heeft. De grootvader is gebaseerd op de verhalen in haar familie over een grootvader die ze nooit gekend heeft, maar die op het eind van zijn leven met depressies in een psychiatrische kliniek belandde.

In deze roman probeert de kleindochter te achterhalen waardoor haar grootvader zo onverwacht psychische problemen kreeg. En omdat de bezoeken aan hem herinneringen oproepen aan haar eigen verblijf daar, wisselen hun hoofdstukken elkaar af. Wat er precies met de grootvader aan de hand is, hoe het gekomen is en hoe het verder moet, speelt in zijn hoofdstukken. In die van de kleindochter krijgen we een aangrijpend beeld van wat het betekent om aan anorexia te lijden en hoe moeilijk de strijd is om ervan te "genezen". Tussen aanhalingstekens, want om te achterhalen waar het begon is lastig, maar om te zien waar en of het ooit zal eindigen, is nog veel moeilijker. Vandaar dat er naast de herinneringen ook stukjes uit haar huidige leven ter sprake komen.

Psychische kwetsbaarheid

Duidelijk wordt dat psychische kwetsbaarheid voor de beide generaties een andere oorzaak heeft. En dat er ook op een andere manier door de omgeving op wordt gereageerd. 

“De jongere generatie zit in een soort prestatiemaatschappij waar men de hele tijd iemand moet zijn en goed moet doen. Daardoor worden ze uiteindelijk ziek”, zegt Heyrman daarover. "Waar de grootvadersgeneratie mee worstelt, is dat ze weinig keuze hadden om hun leven zelf in te vullen. Ze wisten al op voorhand in welke zaal ze zouden trouwen, met hun buurmeisje.”

Hoewel er tegenwoordig meer openheid is over psychische problemen, zijn er nog genoeg mensen die er in stilte mee worstelen. In het boek laten de reacties van haar grootmoeder (ontkennen, wegmoffelen), haar moeder (aanvaarden, rekenen op genezing) en de kleindochter zelf (er open over zijn, maar niet geloven in een totale genezing) zien dat er tussen de generaties grote verschillen zijn. De sociale media zouden het taboe deels op kunnen heffen, maar echt kwetsbaar en open over psychische problemen is daar vrijwel niemand.

Zoektocht

In het begin van het boek vraagt de kleindochter zich af: Wanneer begint zo’n psychische stoornis eigenlijk en eindigt die ooit echt? Wat is de exacte oorzaak van een psychische stoornis? Komt het door de samenleving? Is het erfelijk bepaald? Zijn sommige mensen nu eenmaal gevoeliger dan andere mensen? 

“Dat is het moeilijke aan mens zijn en aan de psyche. Het is niet op één ding vast te pinnen. Het is niet het een noch het ander. In de brei daartussen vinden we ons antwoord”, meent Corinne Heyrman.

Dat zijn zaken waar ik al eerder over nadacht. Maar mij grijpt vooral het verhaal van de anorexia-patiënte aan. Nog nooit is het zo goed tot mij doorgedrongen wat het betekent om aan die dodelijke ziekte te lijden en hoe moeilijk het herstel is, als het al zo genoemd mag worden. Het is een moedig en open boek en daarmee heeft ze in dit goed geschreven debuut een belangrijke bijdrage geleverd aan het begrip voor deze moeilijk te begrijpen ziekte.  

Aanbevolen voor beleidsmakers die de oplopende wachttijden voor behandeling door de GGZ-instellingen voor lief nemen.

Corinne Heyrman - Het begin en zijn oneindigheid. Amsterdam, Arbeiderspers, 2022. Pb., 230 pg., isbn:978-295-4077-3.

© Jannie Trouwborst, juli 2022.

Fieke Gosselaar - Als je ze kent

In 2018 verscheen de eerste roman van Fieke Gosselaar: Het land houdt van stilte. Het Groninger landschap speelt daar een belangrijke rol in. Als je ze kent, speelt in een stadswijk, maar voor de trefzekerheid maakt dat geen verschil. Het verhaal dat Fieke Gosselaar wil vertellen over armoede, eenzaamheid en onbegrip sluit er naadloos op aan.

 

Achtergrond

Fieke Gosselaar (Finsterwolde, 1982) is strafrechtjurist bij de Rechtbank Noord-Nederland. In haar beroep komt ze in aanraking met mensen die door hun armoede in schulden raken en dan voor de rechter moeten verschijnen. Hoewel ze het in het boek niet noemt, speelt het verhaal van Als je ze kent zich af in de Groninger Oosterparkwijk. Heel specifiek in de Hortensialaan, de straat waar Fieke Gosselaar tot drie jaar geleden woonde en waar ze van is gaan houden.

 

"Als je in een straat als de Hortensialaan woont, leer je mensen kennen die in armoede leven. Als je er in de supermarkt komt, kun je het zien. Op mijn werk op de rechtbank kom ik het ook tegen. Als ik een boete voor iets krijg of jij, dan betalen we die. Mensen die geen geld hebben, komen voor de rechter. Dat ging in mijn hoofd spelen en daar wou ik wat mee doen.

Ik wilde geen clichéverhaal over een probleemwijk, ik wilde de leefsituatie in zo’n straat positief naar voren brengen. Het hoofdpersonage is bijna uit de schulden en dat past goed bij dat verhaal." (Uit: interview met RTV Noord).

 

Armoede en noaberschap

 

Met de titel van het boek, Als je ze kent, suggereert Fieke Gosseling dat achter elk mens een verhaal zit en dat je, als je dat kent, niet meer zo snel zult oordelen. Het verhaal begint met de raadselachtige dood van de overbuurman van de hoofdpersoon Nora. Door een verbroken relatie blijft Nora met een hoge schuld zitten en moet ze van heel weinig leven. Uit schaamte en boos over onbegrip heeft ze zich teruggetrokken en heeft vrijwel geen contacten: niet met de familie, niet met de oude vrienden, niet met de buurt. Door de dramatische gebeurtenis komt daar verandering in. Langzamerhand ontstaan er voorzichtig contacten en als ze zich ook nog in gaat zetten voor het opruimen van zwerfvuil neemt haar leven een wending.

 

Fieke Gosselaar toont ons gewone mensen in een gewone straat. Via Nora laat ze indringend zien wat het betekent als je in armoede moet leven. Van de overige buurtbewoners wordt de oorzaak van hun armoede of manier van leven niet uitgediept. Dat hoeft ook  niet, met enkele woorden vermoedt de lezer ook wel welke problemen er achter hun voordeur schuilen die het leven zwaar maken. Ze beschrijft hen met warmte en mededogen.

 

Spanningsboog

 

De rode draad waar omheen het verhaal is opgebouwd, is een verklaring te vinden voor de dood van de overbuurman. Aan het einde van het boek is nog steeds niet helemaal duidelijk wat er is gebeurd, al zijn er wat vage aanwijzingen en vermoedens. Maar het is ook niet belangrijk. Als Nora al zijn spullen in een vuilcontainer ziet liggen, beseft ze dat ze niets van hem wist. Dat ook dit mens liefgehad heeft, gedroomd heeft over een toekomst, verdriet en pijn kende. Zijn dood heeft betekenis voor haar nieuwe kijk op het leven. 

Met deze tweede roman heeft Fieke Gosselaar een goede opvolger geschreven voor Het land houdt van stilte. Een andere setting, een ander thema, maar wederom goed geslaagd.

Fieke Gosselaar - Als je ze kent. Amsterdam, Ambo/Anthos, 2022. Pb, 212 pg., ISBN:978 90 263 4927 0

 

©Jannie Trouwborst, juli 2022.