vrijdag 15 april 2011

Remco Campert - James Dean en het verdriet

April 2011 - waardering: 7,0

Samenvatting:

Verhalenbundel: 4 verhalen die eerder verschenen in Een ellendige nietsnut uit 1960 (James Dean en het verdriet, Er waren eens) en Hoe ik mijn verjaardag vierde uit 1969 (Dagboek in een map gevonden, De kampioen). En een afsluitend stukje: I.p.v. een chronologie dat voor deze bundel werd geschreven.

NBD|Biblion Recensie (over de eerste druk):

"Bundel met 4 verhalen, nu in pocketvorm, maar eerder als paperback verschenen. De verhalen zijn bovendien al te vinden in "Campert Compleet" (1971). Drie van de vier hebben een schrijver als hoofdpersoon, terwijl het tweede en langste gaat over 2 jongens die aan het eind van de oorlog een Canadese soldatenjeep willen stelen. Verbindend thema in de bundel is het fundamentele verdriet, voortkomend uit eenzaamheid, waaraan de meeste hoofdfiguren in Camperts werk ten prooi zijn. Alle pogingen om het isolement ècht te doorbreken zijn tot mislukking gedoemd. De lezer krijgt met deze bundel een goed beeld van de verschillende soorten verhalen die Campert schrijft. De nadruk ligt op de weergave van het schrijversleven: zijn problemen met het werk en zijn moeizame relaties met vrouwen en vrienden vormen het hoofdonderwerp. Het onbegrip tussen mensen zorgt tegelijk voor de humor èn de tragiek. Een precieze, heldere en onopgesmukte stijl maken het lezen tot een groot plezier (door: Drs. M.F. Beer)".

Reden van lezen:
De laatste jaren heb ik veel van Remco Campert verzameld, maar nog niet alles kunnen lezen. Nu was deze pocket aan de beurt.

Eigen mening:

4 Totaal verschillende verhalen + een overpeinzing. Elk met een eigen charme. 

De langste: Er waren eens.... heeft een aparte structuur, waarbij heen en terug gesprongen wordt in de tijd. Humor, melancholie en soms verdriet wisselen elkaar af. Met een bijna surrealistisch einde, waarbij de hoofdpersoon letterlijk buiten zichzelf is van de euforie waarmee een droom werkelijkheid wordt: met een gepikte Canadese jeep naar Apeldoorn rijden. Maar misschien staat dat wel symbool voor de vreugde over de bevrijding na de beperkingen en eenzaamheid van de puber in de oorlog.

Ook Dagboek in een map gevonden zit apart in elkaar: de schrijver geeft commentaar op stukken uit een dagboek dat hij ooit eens schreef en bekijkt of en hoe hij daar ooit nog eens "iets mee kan doen". Vooral humoristisch, lijkt het. Maar ondertussen heeft de schrijver zich teruggetrokken in een kaal appartement om eraan te werken en heeft zijn commentaar een ondertoon van eenzaamheid en melancholie.

In de afsluitende overpeinzing I.p.v. een chronologie vraagt de schrijver zich af waarom hij schrijft: om niet vergeten te worden of om zelf niet te vergeten wat er passeerde in zijn leven? Of om het schrijven zelf? 

Favoriet citaat:

Uit: I.p.v. een chronologie: Waar het voor jou om ging, was de geur van het gras, het zeilen van het bootje, de lengte van het touw, de breedte van de vijver. De zomermiddag van het schrijven had geen jaartal.

Uit: Dagboek in een map gevonden: Na je dood weet iedereen ineens heel goed hoe je was - hadden ze je dat maar eerder verteld. 

Campert, Remco - James Dean en het verdriet. Querido, 1983. Salamanderpocket nr. 579, 2e dr., 123 p. ISBN: 9789021495791

© JannieTr. - april 2011.

vrijdag 1 april 2011

Gerbrand Bakker - Populierensap: een bomendagboek

April 2011 - waardering: 7,5

Op de achterkant:

In Populierensap, een bomendagboek verhaalt Gerbrand Bakker (bekroond schrijver en hovenier) over bomen, struiken en planten. Over de dingen die hij meemaakt in tuinen en met tuineigenaren en de natuur in het algemeen. Bakker's originele kijk op mens, flora en fauna maakt dit boekje tot een uniek inkijkje in zijn wereld.

Reden van lezen:

Met veel plezier lees ik bijna dagelijks de "dingetjes" op zijn weblog. Niet elke dag een hoogstandje, maar er zitten geregeld juweeltjes tussen. Dit boekje bevat behalve bijdragen van zijn weblog ook columns die eerder in de Groene Amsterdammer verschenen zijn. Het eindigt met een kort verhaal, speciaal voor dit boekje geschreven.

Mijn mening:

Leuk cadeauboekje voor elke Gerbrand Bakkerfan (€ 4,99). De keuze van de stukjes is goed: ze horen echt bij elkaar en gaan niet alleen over bomen, zoals de ondertitel doet vermoeden. Ze zijn stuk voor stuk het lezen waard, geven een aardige kijk op zowel zijn leerperiode als aankomend hovenier en zijn werkzaamheden bij klanten en familie, als zijn kijk op de natuur. Met echte Bakkeriaanse observaties van zowel de natuur als het menselijk handelen. Humor en relativering ontbreken daarbij niet. Het afsluitende korte verhaal is intrigerend.

Lijkt op het boek:

Ezel, schaap en tureluur. Ook een verzameling stukjes van zijn weblog en een keuze uit de Groene Amsterdammer columns. De keuze van de stukjes in Populierensap is echter consistenter. Bovendien zijn deze stukjes recenter en (daardoor?) beter geschreven.

Favoriet citaat:

In Zorg van 15 november 2007 vertelt hij over de tuineigenaren die hem tijdens zijn werkzaamheden lastig vallen met allerlei privéproblemen. Hij vraagt zich af: "Of is het niet zozeer het beroep, en ben ik het zelf? Sta ik dusdanig "open" een moestuin te bemesten of de heg te knippen, dat werkgevers hun hart wel móeten luchten? Soms verlang ik hevig naar mijn oude, dode opa, die - als ik zijn huis aan het opschilderen was - vijf keer per dag achter me kwam staan en dan simpelweg zei: "Wat knapt het op, hè?""

Bakker, Gerbrand - Populierensap: een bomendagboek - Areopagus, 2011. Geb., 88 p.

ISBN: 9789085643715

©JannieTr, april 2011.