Juni
2012 - waardering: 8,0.
Inleiding
In de voorjaarscatalogus van Cossee viel mijn oog
meteen op de omslagfoto van dit romandebuut van Lot Vekemans. De kleur trekt,
maar ook de details. De hand van een boerendochter (met eieren, een klein
rouwrandje onder de duimnagel, een beetje smoezelig werkshirt) en dat in
combinatie met de titel: een bruidsjurk. Dat intrigeert. Na het lezen van de tekst
die op de flap zou komen te staan wist ik dat ik dit boek beslist wilde lezen.
Maar het duurde nog wel even voor het in de boekhandel lag. De verwachtingen
waren hoog gespannen.
Inmiddels heb ik het twee keer gelezen. En ik ben
niet teleurgesteld. Het heeft alle kenmerken van een geslaagd boek: een verhaal dat zo boeiend is, dat je het
boek snel uit hebt, dat daarna nog minstens een week in je hoofd na blijft
zingen en dat je tenslotte nog een keer "moet" lezen om te ontdekken
hoe knap het in elkaar zit en hoe goed het geschreven is. Alle kenmerken dus
ook voor een boeiende leesclubavond!
Inhoud
De mooie Marlena woont op het Poolse
platteland en is tot grote zorg van haar moeder op haar 26ste nog steeds niet
getrouwd. Als ze op een dag verliefd wordt, verandert haar leven radicaal. Wat
volgt, is een reis die haar van Warschau naar Nederland brengt en terug. Een
reis ook langs drie mannen die ieder een grote invloed hebben op haar leven en
die allemaal op hun eigen manier van haar houden. En waarbij een nadrukkelijk
zwijgend kind en een stapel ongeopende brieven haar aandacht opeisen.
De eerste is Natan, een jonge Amerikaans
Joodse journalist, met wie Marlena haar eerste intense liefde beleeft. Maar als
zij zwanger van hem blijkt te zijn, zit Natan onbereikbaar in Amerika. De
tweede is Andries, een Nederlandse boer die via een huwelijksbureau met Marlena
trouwt in een poging de leegte in zijn boerderij te vullen. Als hij hoort dat
Marlena zwanger is van een andere man, accepteert hij haar zoon Boris als de
zijne. De derde is Szymon, een Joodse Pool en oom van Natan die voor de oorlog als
baby met zijn moeder in Nederland terechtkwam en begin jaren tachtig voor het
eerst naar het land van zijn ouders reist. Hij blijft er hangen, bij zijn nicht
Basia, en helpt haar door met zijn erfenis haar hotel en restaurant draaiende
te houden. Als Natan bij hen logeert, leert Szymon ook Marlena kennen. Hij
geeft haar een baan. En als Marlena jaren later met haar zoon Boris terugkeert
naar Polen, vangt hij hen op. Met hen probeert hij het gemiste gevoel van
familie en verbondenheid te herstellen.
Leeservaring
Drie perspectieven heeft L.V. gekozen voor dit verhaal. En niet op de meest voor de hand
liggende manier: driemaal hetzelfde verhaal vanuit een ander invalshoek. Maar juist
een doorlopend verhaal dat op een cruciaal moment overstapt naar een ander
perspectief.
Het begint
met het verhaal van Marlena. Haar leven op de Poolse boerderij, onder de
plak van haar dominante moeder. Haar toevallige ontmoeting met Natan in het
restaurant van Szymon en Basia tijdens een uitstapje met de buren naar
Warschau. Hun verliefdheid en beloftes, de zwangerschap, de maatregelen die
haar moeder in het vooruitzicht stelt. Haar vlucht na een gesprek met haar
vader, de strohalm die haar bij toeval wordt geboden via het huwelijksbureau,
het leven bij Andries, de geboorte van haar zoon, de terugkeer naar Polen
i.v.m. de dodelijke ziekte van haar moeder. Daar ontdekt ze dat ze eigenlijk
niet meer terug wil naar Nederland, maar als Boris ziek wordt van heimwee moet
ze knopen doorhakken.
Op dat
moment stappen we over op Andries. Ook zijn leven wordt door anderen
bepaald: aanvankelijk zijn dominante vader, later zijn zus. Zijn verhaal sluit
aan: het begint bij zijn bezoek aan een advocatenkantoor, om de scheiding te
regelen. Niet dat hij dat wil, maar zijn zus dringt er op aan. In flashbacks wordt
duidelijk hoe hij (als weduwnaar) tot het huwelijk met Marlene is gekomen (ook
op aandringen van zijn zus) en hoe gek hij op Boris is. Als blijkt dat zijn zus
er vooral bezorgd over is dat Boris later het familiebedrijf zal erven,
probeert hij de in gang gezette scheiding terug te draaien. Maar hij is te
laat, het lijkt erop dat hij ook Boris kwijt zal raken en dan neemt hij
eindelijk voor het eerst zelf een ingrijpend besluit.
En vanaf
dat moment ligt het perspectief bij Szymon. Basia is overleden en hij
woont nog steeds in het hotel, waar hij niet veel meer mee doet. Marlena en
Boris wonen voorlopig bij hem. Ook het leven van Szymon wordt in flashbacks
vorm gegeven. Een leven waarin ook het toeval en vooral de anderen bepaalden
hoe het geleefd moest worden. Zijn vader heeft hij nooit gekend, zijn moeder
leek voor haar carrière te leven. Als ook zij overlijdt, als hij 26 is, blijkt
ze een fortuin bij elkaar verdiend te hebben, zodat hij onbezorgd zal kunnen
leven. Maar hij trekt van plek naar plek, niet in staat zich aan iets of iemand
te binden. Bij Basia vindt hij voor het eerst een beetje rust. En met Marlene
en Boris in huis begint bij de inmiddels oude man toch een sprankje hoop te
ontstaan op een verbondenheid die hij altijd heeft moeten missen. Maar dan
staat Andries op de stoep en moet hij bekentenissen doen die alles op losse
schroeven zetten.
En zo kom
ik haast vanzelf op het thema van dit boek. In hoeverre geven wij zelf
vorm aan ons leven? Welke rol speelt het toeval, maar vooral hoe belangrijk
zijn onze eigen beslissingen en hoe afhankelijk zijn we van die van anderen,
vaak zelfs zonder het te beseffen? En nemen ook wij niet op onze beurt
beslissingen die het leven van een ander bepalen?
De
dominante moeder van Marlena laat haar geen andere mogelijkheid dan te vluchten,
haar vader geeft haar het laatste zetje om te gaan. Het toeval stuurt haar
richting Andries, niet haar weloverwogen beslissing om een Nederlandse boer te gaan
trouwen. De zus van Andries drijft hem richting huwelijk en later scheiding.
Terwijl hij het boerenbedrijf runt op gezag van zijn (inmiddels overleden)
vader. Boris verandert zijn leven (bij toeval). Boris is afhankelijk van de
beslissing van zijn moeder niet meer terug te gaan naar Nederland en zijn
stiefvader, hij zoekt naar een machteloos protest. De moeder van Szymon heeft
gekozen voor een leven van hard werken om hem later een zorgeloos leven te
laten leiden, maar ontnam hem daarmee een warm gezinsleven en het vermogen later
zelf een verbondenheid met anderen op te bouwen. En de beslissing die Szymon
zelf nam t.a.v. Natan heeft in feite het leven van alle andere hoofdpersonen
bepaald, incl. dat van hem zelf.
Geregeld
wordt in besprekingen van het boek verwezen naar het feit dat L.V. eigenlijk
een (gevierd) toneelschrijfster is. Mij viel dat bij de eerste lezing
niet op. Pas bij de tweede lezing merkte ik dat L.V. graag in scènes schrijft.
Geen overbodige tussenstukken. Bv.: Bij haar zus wordt over haar zieke moeder gepraat,
die in het ziekenhuis ligt. In de volgende scène zit ze aan haar bed.
Maar waar
je van een toneelschrijfster uitgebreide beschrijvingen verwacht van personen
en hun gedragingen, is L.V. juist zuinig met woorden. Haar stijl is
to-the-point: zorgvuldig gekozen woorden en het show-don't tell-principe geven
het verhaal een intensiteit die je bij de les houdt. Op de dialogen is niets
aan te merken: ze komen natuurlijk over.
Over de
uitwerking van de karakters zal niet iedereen het eens zijn. Er is veel
dat je als lezer zelf moet invullen. Niet iedereen vindt dat prettig. Maar de
flashbacks in de verschillende levensverhalen verklaren veel van het gedrag
dat de hoofdpersonen vertonen op het moment dat ze in beeld komen. En van de
beslissingen die ze namen en nemen. Ze maken alle drie ontegenzeggelijk een
ontwikkeling door.
Marlena, helemaal murm geworden door haar dominante moeder, verdoofd door de klap
van het verlies van haar grote liefde, kiest toch voor haar ongeboren kind. Ze
accepteert alle consequenties die dat met zich meebrengt gelaten. Even wordt
het haar teveel (als ze voor het eerst een foto ziet van Andries): "Ik zag verdrietige ogen. Ogen die bedrogen
waren door het leven. Ogen die ik herkende van mijn vader. En mijn grootvader.
Ineens moest ik huilen." Dan laat ze alles verder maar gebeuren. Terug
in Polen wordt ze pas wakker uit de verdoving: "Voor het eerst in negen jaar stond ik weer met beide benen op
Poolse bodem. Ik slaakte een diepe zucht. Het gebeurde onverwachts. Het was
alsof ik jarenlang mijn adem had ingehouden en die verborgen lucht nu eindelijk
naar buiten kwam. Ik had niet gedacht dat ik zo blij zou zijn om terug te
zijn." Uiteindelijk is ze in staat het geluk van haar kind en dat van
zijn stiefvader niet in de weg te staan.
Andries leren we pas goed kennen vanuit zijn eigen perspectief. Vooral in het
verdriet over het vertrek van Boris (die hij echt als zijn zoon beschouwt) en Marlena
en in de tweestrijd tussen wat van hem verwacht wordt en wat hij zelf wil. Maar
ook het leven van de jonge Andries maakt veel duidelijk.
Bij de
oude Szymon is het vooral de knagende wroeging die naar voren komt. En
de hunkering naar een familieleven. En het besef dat hij zijn laatste kans daarop
waarschijnlijk vergooid heeft. Maar naar de jonge Szymon en hoe die zich
voelde, moeten we raden. Al kunnen we ons daar wel een beeld van vormen bij het
lezen van zijn geschiedenis.
En zo
hebben we hier te maken met een boek dat een echte aanrader is voor leesclubs.
Zowel het thema als de vorm nodigen uit tot interessante discussies. En natuurlijk
het open einde.
"Gaat
het morgen weer sneeuwen?" vroeg hij aan Marlena. Ze haalde haar schouders
op. "Ze hebben het niet voorspeld" zei ze, "maar zeker weten doe
je het nooit".
Lot Vekemans - Een bruidsjurk uit Warschau.
Amsterdam, Cossee, 2012. Geb., 253 pg., isbn: 978-90-5936-341-0.
©JannieTr,
21 juni 2012.
