Februari 2009 – waardering: 7,0 (voorlopig)
Achterflap: Een familie wankelt onder het gewicht van een zorgvuldig verborgen drama. Een jonge vrouw gaat in Frankrijk op zoek naar haar onbekende halfbroer. Een jongen ontdekt hoe zijn vriendin wel heel ver gaat om hem aan zich te binden. Een meisje dat niet kan kiezen tussen twee jongens moet aanvaarden, dat ze beiden verloren heeft.
De verhalen gaan veelal over jonge mensen die schijnbaar gelukkige levens leiden. Liefde, vriendschap, afkomst en familie zijn de thema's die Van der Horst gebruikt om deze levens vorm te geven. Haar toon en stijl zijn scherp en geestig, waardoor de kleine drama's die onder de oppervlakte liggen des te pijnlijker aan het licht komen.
De verhalen gaan veelal over jonge mensen die schijnbaar gelukkige levens leiden. Liefde, vriendschap, afkomst en familie zijn de thema's die Van der Horst gebruikt om deze levens vorm te geven. Haar toon en stijl zijn scherp en geestig, waardoor de kleine drama's die onder de oppervlakte liggen des te pijnlijker aan het licht komen.
Met “Ik weet hoe jongens huilen” schreef Janneke van der Horst een schitterende bundel korte verhalen, waarmee ze zich in de realistische traditie schaart van meesters in het genre als Manon Uphoff en Sanneke van Hassel.
Biografie: Janneke van der Horst (www.jannekevanderhorst.nl) (1981) was redacteur van het satirisch-literaire tijdschrift Propia Cures. Ze schreef wekelijks het feuilleton Julia voor HP/De Tijd, is columnist (http://www.parool.nl/parool/nl/508/Theodor-Holman/article/detail/22711/2008/07/14/Sigaretten-en-geheimen-delen.dhtml) van Het Parool en publiceert regelmatig in NRC Handelsblad. Ik weet hoe jongens huilen is haar debuut. Het is een van de vijf genomineerde debuten voor de Academica Debutantenprijs 2009.
Voorlopige beoordeling en mening:
Ik heb inmiddels 4 van de 5 genomineerde debuten gelezen en ook enkele die buiten de shortlijst vielen: de keus zal moeilijk worden, want de kwaliteit mag er zijn dit jaar. Voor een eerlijk oordeel zal ik alle boeken nogmaals moeten lezen. Mijn eerste indruk van dit boek: intrigerend. In 13 korte verhalen keren steeds dezelfde thema’s terug: familiegeheimen, relaties, vriendschap, liefde, verlies. Ze worden op een lichtvoetige, laconieke en relativerende manier neergezet, waardoor de beschreven toestanden niet melodramatisch worden. De zinnen lijken eenvoudig, maar vragen om zorgvuldig lezen: wie niet tussen de regels kan lezen, wordt op het verkeerde been gezet. De onderliggende gevoelens van de hoofdpersonen worden zelden benoemd, maar zijn wel steeds invoelbaar. De plot is vaak verrassend, tragikomisch, soms zelfs cynisch.
Maar het sleutelwoord blijft voor mij toch intrigerend: de werkelijkheid die achter de schijn van alledag ligt, vraagt erom herkend te worden. En die werkelijkheid is door de gehanteerde schrijfstijl (er wordt veel weggelaten, aan de verbeelding overgelaten) niet eenduidig. Sommige van de verhalen blijven nog lang in je gedachten na smeulen.
Later dit jaar volgt nog mijn definitieve beoordeling voor de Academica Debutantenprijs.
Meer lezen:
Voor een literaire analyse verwijs ik graag naar de bijdrage van een leraar Nederlands op een scholieren boekverslagensite. Voor een recensie naar http://www.recensieweb.nl/recensie/2468/Jongemensenmelancholie+en+het+leven+gaat+door.html op Recensieweb.
Amsterdam, Nieuw Amsterdam, 2008. Paperback, 1e dr., 173 p., isbn: 978-90-468-0361-5.
© JannieTr, 1 februari 2009.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten