April 2011 - waardering: 7,0
Samenvatting:
Verhalenbundel: 4 verhalen die eerder verschenen in Een ellendige nietsnut uit 1960 (James Dean en het verdriet, Er waren eens) en Hoe ik mijn verjaardag vierde uit 1969 (Dagboek in een map gevonden, De kampioen). En een afsluitend stukje: I.p.v. een chronologie dat voor deze bundel werd geschreven.
NBD|Biblion Recensie (over de eerste druk):
"Bundel met 4 verhalen, nu in pocketvorm, maar eerder als paperback verschenen. De verhalen zijn bovendien al te vinden in "Campert Compleet" (1971). Drie van de vier hebben een schrijver als hoofdpersoon, terwijl het tweede en langste gaat over 2 jongens die aan het eind van de oorlog een Canadese soldatenjeep willen stelen. Verbindend thema in de bundel is het fundamentele verdriet, voortkomend uit eenzaamheid, waaraan de meeste hoofdfiguren in Camperts werk ten prooi zijn. Alle pogingen om het isolement ècht te doorbreken zijn tot mislukking gedoemd. De lezer krijgt met deze bundel een goed beeld van de verschillende soorten verhalen die Campert schrijft. De nadruk ligt op de weergave van het schrijversleven: zijn problemen met het werk en zijn moeizame relaties met vrouwen en vrienden vormen het hoofdonderwerp. Het onbegrip tussen mensen zorgt tegelijk voor de humor èn de tragiek. Een precieze, heldere en onopgesmukte stijl maken het lezen tot een groot plezier (door: Drs. M.F. Beer)".
Reden van lezen:
De laatste jaren heb ik veel van Remco Campert verzameld, maar nog niet alles kunnen lezen. Nu was deze pocket aan de beurt.
Eigen mening:
4 Totaal verschillende verhalen + een overpeinzing. Elk met een eigen charme.
De langste: Er waren eens.... heeft een aparte structuur, waarbij heen en terug gesprongen wordt in de tijd. Humor, melancholie en soms verdriet wisselen elkaar af. Met een bijna surrealistisch einde, waarbij de hoofdpersoon letterlijk buiten zichzelf is van de euforie waarmee een droom werkelijkheid wordt: met een gepikte Canadese jeep naar Apeldoorn rijden. Maar misschien staat dat wel symbool voor de vreugde over de bevrijding na de beperkingen en eenzaamheid van de puber in de oorlog.
Ook Dagboek in een map gevonden zit apart in elkaar: de schrijver geeft commentaar op stukken uit een dagboek dat hij ooit eens schreef en bekijkt of en hoe hij daar ooit nog eens "iets mee kan doen". Vooral humoristisch, lijkt het. Maar ondertussen heeft de schrijver zich teruggetrokken in een kaal appartement om eraan te werken en heeft zijn commentaar een ondertoon van eenzaamheid en melancholie.
In de afsluitende overpeinzing I.p.v. een chronologie vraagt de schrijver zich af waarom hij schrijft: om niet vergeten te worden of om zelf niet te vergeten wat er passeerde in zijn leven? Of om het schrijven zelf?
Favoriet citaat:
Uit: I.p.v. een chronologie: Waar het voor jou om ging, was de geur van het gras, het zeilen van het bootje, de lengte van het touw, de breedte van de vijver. De zomermiddag van het schrijven had geen jaartal.
Uit: Dagboek in een map gevonden: Na je dood weet iedereen ineens heel goed hoe je was - hadden ze je dat maar eerder verteld.
Campert, Remco - James Dean en het verdriet. Querido, 1983. Salamanderpocket nr. 579, 2e dr., 123 p. ISBN: 9789021495791
© JannieTr. - april 2011.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten