Juli 2012 - Waardering: 7,0.
Inleiding
Het
laatste boek van dit leeskringseizoen over Suriname is een verhalenbundel
geworden. Als cadeautje voor de deelneemsters, als herinnering aan het thema
van dit jaar. Daarmee sneed het mes aan twee kanten: aan korte verhalen worden
weer hele andere eisen gesteld dan aan romans. Dit was dus tevens een mooie
manier om daar meteen ook eens aandacht aan te besteden. De bundel verscheen al
eerder onder de titel: Carrousel (2003). De Geus gaf deze bundel opnieuw uit in
2006, aangevuld met twee verhalen en onder de titel Koorddansers. Deze mooie,
gebonden uitgave is nog steeds verkrijgbaar tegen een redelijke prijs. Over
Marylin Simons is niet veel te vinden. Op Wikipedia staat haar levensloop en
een uitgebreide bespreking van het verhaal Carrousel: voor wie getroffen wordt
door de verhalen in deze bundel is het zeer zeker de moeite waard om die eens
na te lezen.
Samenvatting
De verhalen in Koorddansers hebben
allemaal de liefde of het gebrek daaraan als onderwerp. Wat de verhalen
bijzonder maakt is dat ze op een poëtische, zintuiglijke manier relaties tussen
mensen schetsen, zonder te dwepen met de exotische achtergrond. Door het
gebruik van het Surinaams-Nederlands in de dialogen en soms ook daarbuiten,
krijgt elk verhaal een extra emotionele lading en een hoge mate van
authenticiteit (Achterflap).
"De verhalen in deze bundel zijn
mensenlevens. Daar hoef je niets voor op te zoeken. Die worden je ongevraagd in
het gezicht gesmeten. Het zijn juist gewone mensen die stof bieden voor
ongewone verhalen" (Marylin Simons).
Leeservaring
Voor de meesten was het toch even wennen geweest:
korte verhalen. Maar dat M.S. erin geslaagd is in het korte bestek van enkele
bladzijden een spannend verhaal neer te zetten met levensechte mensen, daar was
men het wel over eens. Na een aantal boeken gelezen te hebben dit jaar waarin
geregeld Surinaams-Nederlandse woorden en zinnen voorkwamen, bleek het geen
probleem meer de verhalen te lezen. Daarbij hielp ook nog de woordenlijst
achterin. En de opgebouwde spanning richting plot natuurlijk. Dan lees je
gewoon door en begrijp je onbekende woorden wel uit de context.
Hoewel de meesten het boek met een voldoende
beoordeelden, gaf bijna iedereen aan dat ze toch liever romans lazen. In
hoeverre dat ook met de verhalen zelf samenhing was moeilijk in te schatten. De
meeste verhalen zijn erg schrijnend, dat maakt het een deprimerend boek. Temeer
als je bedenkt dat ze ook realistisch zijn (we kwamen voorbeelden tegen in de
andere boeken). Is er in een roman toch een zekere ontwikkeling, een open eind
dat misschien nog kansen biedt, een sterk karakter dat alles lijkt aan te
kunnen, in deze korte verhalen moeten we het doen met steeds weer de schets van
een trieste situatie, waarbij de plot meestal (niet altijd) nog triester is.
Een uitzichtloosheid wordt ons voorgespiegeld, waaruit geen ontsnappen mogelijk
lijkt. Je realiseren dat veel ervan op de werkelijkheid berust en dat de
wortels ervan in onze gezamenlijke geschiedenis liggen is niet opbeurend.
Aan de hand van de discussievragen (zie elders op
dit weblog) spraken we zowel over de vorm als over de inhoud van de verhalenbundel.
Ieder had zo zijn eigen voorkeur voor een bepaald verhaal of personage. Er was
ook wel kritiek, op de verhouding tussen ouder en kind in enkele verhalen:
onwaarschijnlijk werd gezegd. Ik ben toch geneigd te geloven dat Marylin Simons
de (harde) werkelijkheid benadert en dat er nog enkele generaties nodig zijn om
de gevolgen van het gewelddadige en liefdeloze verleden voor de Surinamers te
doen verdwijnen.
Op de afsluitende avond van dit seizoen was
iedereen het er wel over eens, dat Suriname een interessant thema is gebleken
voor een leesclub. Meer inzicht in een land dat zolang bij ons hoorde en oog de
mensen die er wonen (en woonden) werd als een verrijking ervaren.
Volgend seizoen iets heel anders: historische
romans.
Marylin Simons - Koorddansers. De Geus, 2005. Geb.
met stofomsl., 159 pg., woordenlijst. ISBN: 90-445-0667-6.
©JannieTr, aug. 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten