Juli 2014 - Waardering: 9,0.
Inleiding
Op 28 juli j.l. werd Remco Campert 85 jaar. De volgende dag kreeg ik voor mijn verjaardag zijn nieuwste dichtbundel: Licht van mijn leven. Natuurlijk heb ik er al even in gebladerd, een enkel gedicht gelezen en van de andere geproefd. Toch hoeft niemand van mij hier een uitgebreide analyse of recensie verwachten.
Ten eerste ben ik van mening dat poëzie lezen iets heel persoonlijks is: wat mij ontroert, zegt een ander misschien niets en mijn interpretatie hoeft niet die van een andere lezer of zelfs van de dichter te zijn. Hij liet het los en als ik het lees, gaat het opnieuw leven, maar nu tegen de achtergrond van mijn gedachten en ervaringen.
Ten tweede ervaar ik het analyseren van literatuur, maar vooral van poëzie, als het ontrafelen van een wonder. De betovering wordt verbroken, zodra je probeert te achterhalen waardoor die veroorzaakt wordt. Soms wil ik dat gewoon niet en dat geldt ook voor deze bundel. Ik laat dat graag aan anderen over.
De bundel is prachtig uitgevoerd: groot formaat, gebonden, een stofomslag met litho's van Ysbrant. Ook bij enkele gedichten staan ze, in kleur. Slechts 2 van de gedichten verschenen eerder in Vlaanderen, eveneens in samenwerking met Ysbrant. De rest is allemaal nieuw werk. Er is een verdeling gemaakt: Gelegenheden (4 gedichten) en Gebeurtenissen (15 gedichten), de meeste omvatten 1 pagina, sommige meerdere.
De eerste vier heb ik gelezen (en werd diep geraakt, de rest bewaar ik voor later, af en toe een). Ze beschrijven de gevoelens ten aanzien van het overlijden van collega's. En de aanvaarding van het onontkoombare. Maar zelfs daar waar de melancholie overheerst, is plaats voor humor en een relativistische noot. De woordkeus is weer onovertroffen: de betekenis, de klank, de plek in de zin of strofe: moeiteloos lijkt het, maar perfect is het. Een oude, broze man, maar met nog steeds een scherpe geest. Of, zoals op de binnenkant van de omslag staat:
In de vijfenzestig jaar dat Remco Campert publiceert heeft hij aan kracht en vitaliteit niets ingeboet, integendeel. In "Licht van mijn leven" weet de meester als altijd in weinig woorden vele werelden tegelijk op te roepen.
Morgen begint bij Sandra de maand van het klassieke boek (klik hier). Ik doe daar aan mee en heb besloten daarvoor klassiekers uit te kiezen die over het thema "opgroeien" gaan. Titaantjes van Nescio is al uit, met Bartje van Anne de Vries ben ik bezig. Een van de gedichten van Remco Campert bevatte een stukje (binnen een gedicht) dat hier zo mooi bij aansluit, dat ik alleen dat wil citeren: voor de rest verwijs ik graag naar deze bijzondere bundel.
Toen hij klein was wist hij weinig
meer was niet nodig
maar van dat weinige meer
dan nu van het vele
hij baadde in de tijd
dat de tijd leegliep
was hem nog niet bekend
in het grote zongebeukte landschap
languit liggend op de aarde
bestudeerde hij middagenlang
de klim van de kever
steeds opnieuw ondernomen
naar de top van de grashalm
Remco Campert - Licht van mijn leven, gedichten. Amsterdam, De Bezige Bij, 2014. Geb., met stofomsl., litho's van Ysbrant, 44 pg. ISBN 978 90 234 8884 2
© JannieTr, 31 juli 2014.
Ik las dit boek als 10/20 voor de Ik lees Nederlands uitdaging 2014 .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten