Remco Campert - Verloop van jaren

Remco Campert wordt een jaartje ouder.  Het is hem aan te zien, lichamelijk gaat het allemaal wat moeizamer. Maar dat zijn geest nog helder genoeg is om ons alweer met een prachtige dichtbundel te verrassen blijkt uit Verloop van jaren. De toon is als vanouds: ironie, milde humor, melancholie, relativering en ogenschijnlijke lichtheid en eenvoud. Maar wie het drieluik van de laatste jaren bekijkt, zal begrijpen dat het thema serieus genoeg is: na Nieuwe herinneringen (zolang ik leef ontstaan nieuwe herinneringen, KLIK HIER) en Licht van mijn leven (verlies van vrienden, geliefden, ouders, KLIK HIER) is het in Verloop van jaren tijd voor een terugblik op zijn eigen leven.

Samenvatting

In Verloop van jaren is de taal als altijd bij Remco Campert licht en transparant. Hij voert de lezer naar een onbekend gebied vol weemoedige vreugde, waar de herinneringen even tastbaar zijn als de belevenissen van de nieuwe dag.(Achterzijde bundel).

Leeservaring

De ondertitel van de bundel is: 40 poëtische notities. Dat spreekt me wel aan. Waren de Vijftigers niet degenen die het geforceerde rijm en ritme afzworen? Die het woord "gedicht" een heel andere betekenis gaven? Vraag me niet om uit te leggen waarom deze term zo goed bij de inhoud van deze bundel past. De genummerde notities zien er uit als gedichten. Klinken soms zelfs als gedicht en toch past ook notities er prima bij: van alles wat er zoal als herinnering naar boven borrelt. Daarbij zijn de doorleefde gevoelens het belangrijkst.
Wie het Schrijversprentenboek 46 over Campert las (Al die dromen al die jaren: (KLIK HIER) , zal in de gedichten genoeg momenten herkennen uit zijn leven. Zoals zijn jaren op Jagtlust bij zijn toenmalige echtgenote Fritzie Harmsen van Beek.

Storm bestookte het dak
sneeuw bedekte de onvruchtbare velden
in liefde verwaarloosde katten stierven
de dichteres zweeg dagenlang
in alle talen

Het duurde even
voor ik begreep dat ik weg moest
het donker in
met een gebroken hart
dat ik in mijn verlangen om te vergeten
al spoedig lijmde

Hij noemt zichzelf soms Walter in de gedichten, naar de romanfiguur uit zijn Hotel du Nord (KLIK HIER). Het is geen chronologische opsomming geworden van de hoofdzaken die in een biografie horen ("liever geen biografie /  waarin al deze gevoelens worden gemist /  het cement van zijn leven"). Maar inderdaad vooral een bundel vol herinneringen aan zaken die nog altijd gevoelens bij hem oproepen: van twijfel, spijt, schaamte, verliefdheid, verdriet, gemis, verwondering. Verwoord in de hem zo kenmerkende stijl.

Een ontroerende bundel, waarin ook nu weer een aantal gedichten waarbij ik volschiet, omdat ze ongetwijfeld geciteerd zullen gaan worden als het gevreesde moment aanbreekt. Daarmee wil ik hier niet eindigen. Lees die liever zelf.

Dit lijkt me een toepasselijker afsluiting:

Eindelijk lag ik naast haar
ze wilde dat ik haar bezat
maar mijn lichaam taalde er niet naar
het was als een gedicht
je moet het eigenlijk niet schrijven
wil je het behouden.

Een uitgebreide, informatieve recensie vind je bij Tzum: http://www.tzum.info/2015/10/recensie-remco-campert-verloop-van-jaren/

Remco Campert - Verloop van jaren, 40 poëtische notities. Amsterdam, De Bezige Bij, 2015. Geb., 42 pg., isbn: 9789023496946

 Ik las dit boek als 40/30 van de Ik Lees Nederlands uitdaging 2015 (KLIK HIER).

© JannieTr, december 2015.