Het
is voor recensenten erg vervelend als schrijvers zich niet houden aan gangbare
categorieën, zodat zij het geschrevene via een specifiek beoordelingsschema
kunnen bejubelen of afkraken. Dat Maarten ’t Hart dat ook beseft, blijkt uit
zijn toegevoegde Verantwoording. Hij benadrukt, dat hij een documentaire roman
heeft willen schrijven, somt alle bronnen op die hij daarvoor gebruikt heeft en
legt uit op welke wijze hij geprobeerd heeft de omstandigheden en feiten van
weleer zo correct mogelijk weer te geven.
Hij
is niet de eerste die zich waagt in het niemandsland tussen fictie en
non-fictie. Historische romans, zoals Hella Haasse deze o.a. schrijft, sluiten
het meest aan bij fictie: gebaseerd op historische feiten wordt een roman
gepresenteerd, die grotendeels op fantasie berust. Haar romans worden meestal
besproken als literaire fictie. Aan de andere zijde van het palet vinden we bv.
De graanrepubliek van Frank Westerman: de historische feiten overheersen, maar
ze worden in een verhaal gegoten en verteld via de levens van enkele
hoofdpersonen. Hierbij neigt de criticus naar beoordeling van de
wetenschappelijke waarde van het werk, al zijn er ook, die meer nadruk willen
leggen op de literaire kwaliteit.
Maarten’t
Hart zweeft daar ergens tussenin met zijn documentaire roman. Wie open wil
staan voor deze nieuwe manier om de historie in een roman onder de aandacht te
brengen, dus wie eerst de Verantwoording en dan het boek leest, zal het op een
andere manier beoordelen en waarderen.
In
Het psalmenoproer krijgen we de geschiedenis van Maassluis in de roerige 18de
eeuw voorgeschoteld. We lezen over de teloorgang van de beug- en
haringvisserij, de daaruit voortkomende verpaupering, de sociale onrust, de
strijd tussen Prinsgezindten en Patriotten, de oorlogen tegen Engeland, de
overstroming van 1776 en de kerkelijke gebruiken en twisten, zoals het
psalmenoproer. Alles wat zich tussen 1739 en 1811 afspeelde in Maassluis is
gekoppeld aan het leven van de reder Roemer Stroombreker en dat van zijn
(onechte) zoon. Alleen de reder leren we echt goed kennen. Van de andere
hoofdpersonen (zoon Gilles, echtgenote Diderica en de moeder van zijn zoon Anna
bv.) is de karaktertekening beperkt. Ik vind dat geen bezwaar: hoofdonderwerp
is de historie, opgehangen aan de kapstok van het leven van een Maassluise
reder. Daardoor is het een documentaire roman en geen historische. Het verhaal
zelf heeft precies genoeg spanning om over de historie van Maassluis door te blijven
lezen: komt het ooit goed tussen de vader en de zoon?
De
sfeertekening is perfect, mede dankzij de woordkeuze: 18de eeuwse woorden
(veelal gevonden in rechtbankverslagen) en plechtstatige spreektaal, bij de
gegoede stand doorspekt met Franse termen. De beschrijving van de stad zelf en
haar bewoners doet de rest.
Ik
vind het een geslaagd boek. Maassluis, de roerige 18de eeuw, de haringvisserij
en haar ondergang, het psalmenoproer: op deze manier gepresenteerd is het
aangenaam kennismaken.
Maarten 't Hart - Het Psalmenoproer. Amsterdam, Arbeiderspers, 2013. Hardcover, 14de dr. 288 pg. ISBN: 9789029587860
©
Jannie Trouwborst, november 2019
Hoi Jannie, mooi stuk en Maarten 't Hart schrijft altijd onderhoudend. Groetjes, Erik
BeantwoordenVerwijderen