December 2007 – waardering: 5,5.
Achterflap: Je beste vriend overlijdt als je samen al bijna een mensenleven achter je hebt. Je verliest daarmee een deel van jezelf. Maar dan ontmoet je een nieuwe liefde. En je ontdekt een geheim dat je vriend je nooit heeft willen vertellen. Wat zegt dat over je leven, over jezelf, wat is waar en wat bedenk je, wat doe je ermee en wat doet het met jou? Eindelijk de zee gaat over liefde en vriendschap. Over passie en vervulling. Over levenskunst en levenslust.
Ik keek er naar uit dit boek te lezen. Misschien verwachtte ik er teveel van, want nu ik het uit heb, ben ik er niet erg enthousiast over. Wat mankeert er dan aan? Dat is moeilijk onder woorden te brengen.
Het verhaal zelf vind ik absoluut niet meeslepend, eerder traag en saai, terwijl er toch genoeg dramatische momenten in zitten die het spannender hadden kunnen maken. De vertelstijl is daarvoor echter te vlak. De structuur is rommelig. Niet alleen de hoofdstukken springen heen en weer in de tijd, ook binnen de hoofdstukken is de chronologie nogal grillig. Dat leest niet prettig. Teveel gefilosofeer en gedachtestromen in te lange, ingewikkelde zinnen.
Misschien is het wel een diepzinniger betoog dan ik bij een eerste lezing kan ontdekken. En misschien verdient het een tweede lezing met meer aandacht voor de onderliggende thema’s. Maar omdat het mij op dit moment nergens echt aanspreekt, laat ik het hier voorlopig maar even bij, ondanks de redelijk gunstige recensies.
Amsterdam, Nieuw Amsterdam, 2007. Paperback, ingen., 256 p., isbn 978-90-468-0078-2.
© Jannie Tr, december 2007.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten