Nina Weijers zit daar dus tussenin met haar De consequenties. En hoewel ik best tevreden ben over het nieuwe beoordelingsformulier (een 8, een 7 en een 6 kunnen allemaal 1 x uitgedeeld worden), had ik toch graag wat meer keus gehad. Want dan was het 9, 8 en 6 geworden.
Samenvatting
Kunstenares Minnie Panis gebruikt het eigen leven als grondmateriaal voor haar werk. Wanneer ze haar meest gedurfde experiment aangaat, krijgt ze last van déjà vu's – of zijn het visioenen? Minnies zoektocht voert haar terug naar de kindertijd, toen ze in behandeling was bij een onorthodoxe therapeut, die ook nu haar pad weer kruist. 'De consequenties' is een debuut dat gonst van de ideeën. Niña Weijers zoekt de grens tussen de roman en het essay op in dit rijke en ambitieuze werk. Hoe verhouden leven en kunst zich tot elkaar? Welke verhalen vertellen we over onszelf en over anderen? Wie zijn we en hoe vinden we vervulling? Dat zijn slechts enkele van de vragen die de schrijfster verkent in deze wervelende roman.
Bovenstaande tekst komt uit het juryrapport en omdat ik het zelf niet beter kan zeggen, heb ik die hier maar aangehaald. Omdat ik zo hevig teleurgesteld werd door Nina Polak, zag ik er enorm tegenop hier aan te beginnen. Maar waar ik ruim 2 weken over dat boek deed, was dit binnen enkele dagen uit. De spanningsboog werkte perfect, de stijl was helder en vloeiend, het evenwicht tussen de verhalende gedeelten en de filosofische overpeinzingen prima. Ook de perspectiefwisselingen waren op zijn plaats. Alleen vanuit Minnie beschreven bestond het gevaar dat de geloofwaardigheid van deze hoofdfiguur twijfelachtig werd, maar wat er vanuit de anderen duidelijk werd, verklaarde genoeg. Er worden wezenlijke vragen verkend, zoals het juryrapport aangeeft. En dat op een prettige manier. Ze blijven ook na het lezen nog lang in je hoofd spoken. Ik moet dit boek nog een keer lezen, maar eerst moet het verder bezinken.
"Mensen uit één stuk logen zichzelf voor. In werkelijkheid, dacht Minnie, zijn er alleen maar losse stukjes, die steeds weer afsterven en nooit meer terugkomen. Talloze keren verdwijn je uit je eigen leven, zonder zelfs maar afscheid van je zelf te nemen. Ze wist niet of ze dit moest zien als een triest gegeven of als een geruststelling, maar vermoedde dat het eigenlijk met geen van beide iets te maken had. De tijd denderde gewoon voort, zoals die altijd had gedaan en vermoedelijk altijd zou blijven doen.(....) Soms moest je buigen om niet te breken. Een wijsheid die vast al eeuwen geleden door de Maya's, of anders door een ander visionair volk, was opgetekend in letters die eruit zagen als kindertekeningen."
Dat het boek nergens saai wordt, is niet alleen aan de spanningsboog of de prettige schrijfstijl te danken. Het bevat, terloops, ook de nodige humor. Een voorbeeld. In de badkamer van haar therapeut ondekt ze volop "Oosterse" toiletartikelen: Happy Buddha, Yogi Flow, Shanti Chakra.
"Nooit eerder, dacht ze, was het westerse oriëntalisme zo slim in de markt gezet. Voor een paar euro kon iedere hardwerkende middenstander zich, na een kant-en-klare wokmaaltijd van Conimex of wat koude brokken supermarktsushi, wentelen in de typisch oosterse weldaad van zijn douchgel."
Nina Weijers - De consequenties. Amsterdam, Atlas/Contact, 2014. Geb., 267 pg., isbn:978-90-254-4292-7.
Ik las dit boek als 27/30 van de Ik Lees Nederlands uitdaging 2015 (KLIK HIER).
© JannieTr, augustus 2015.
Ik vond 'De consequenties' ook erg goed!
BeantwoordenVerwijderen