Over de buitenkant van een boek

Wie geregeld mijn antwoorden gelezen heeft op de #50books vragen van Hendrik-Jan zal begrijpen dat hij mij nu echt het onmogelijke heeft gevraagd. Vraag nr. 34 luidt: Welk boek in jouw kast heeft de mooiste cover? (KLIK HIER) Echt, het is ondoenlijk om al mijn boeken na te lopen om te bepalen welke de mooiste buitenkant heeft, niet alleen omdat het er veel te veel zijn, maar ook omdat ze zo van elkaar verschillen. Ik ga dus een beetje smokkelen door er meer dan één te noemen.
Ten eerste zijn daar de oude boeken van grootouders en ouders, zowel fictie als non-fictie. De zwart-wit foto's op de omslagen van de non-fictie zijn nostalgisch mooi, maar uit die categorie heb ik toch gekozen voor fictie: een van de vier delen uit de Merijntje Gijzen reeks van A.M.de Jong: goudopdruk op een zwarte kaft met fraaie, gestileerde motieven.

Dan zijn er de kinder- en jeugdboeken, zowel nieuwe voor de kleinkinderen, als oude. Juist bij prentenboeken zijn de illustraties erg belangrijk, meer nog dan de tekst. Het is dus logisch dat er hele mooie bij zijn: hiervoor zijn bekende illustratoren aan het werk geweest. Ik koos voor Floddertje, tekst van Annie M.G. Schmidt en met illustraties van de onvolprezen Fiep Westendorp. Voor de iets grotere kinderen, maar ook voor ons leuk om te bekijken.

Dan mijn eigen boeken. Ook hierbij een onderscheid in non-fictie en fictie. Daarbij valt het me op dat non-fictie boeken meestal foto's op de kaft of omslag hebben staan die de inhoud goed "coveren". Maar soms gaat dat (m.i.) fout, zoals bij Rode liefde van Maxim Leo (KLIK HIER): het prachtige boek over de geschiedenis van een Oost-Duitse familie heeft niet alleen een suggestieve titel, maar ook een foto op de voorzijde die bezoekers van een boekwinkel op het verkeerde been zet. Overigens was dat het enige minpuntje aan dit boek!
Bij abstracte onderwerpen wordt het non-fictieboek wel eens van een mooie grafische voorstelling voorzien.

Blijven over de afbeeldingen op romans, verhalenbundels en poëzie. Daarmee kunnen uitgevers alle kanten uit. Ik dwaal langs mijn boekenkasten, haal er hier en daar een boek of bundel uit en kom ongelooflijk mooie omslagen tegen. De inhoud kreeg doorgaans meer aandacht en dus zie ik nu pas hoeveel zorg er aan besteed is en hoe goed ze bij de inhoud passen. Dat wordt heel moeilijk kiezen.

Ik neem aan dat de cover van een boek wordt bepaald in overleg tussen auteur, ontwerper en uitgever, met elk een eigen visie. Het valt me op dat sommige uitgeverijen niet alleen te herkennen zijn aan het tekentje op de rug, maar ook aan het ontwerp van de kaft. Zouden ze een vaste ontwerper in dienst hebben of zouden ze de grootste vinger in de pap hebben bij de uiteindelijke beslissing? Dat ik een zwak voor Cossee heb, weten vaste lezers van dit blog al wel denk ik. Daarbij gaat het dan natuurlijk ook daar om de oorspronkelijk Nederlandstalige boeken die ze uitgeven. Die staan allemaal bij elkaar op een plank en vertonen een opvallende gelijkenis. Goed gekozen foto's, mooi gemaakt en passend bij de inhoud. En op de een of andere manier direct herkenbaar als een uitgave van Cossee. (Behalve Rode liefde van hierboven dan, het zij ze vergeven).

Maar daaruit kiezen wordt moeilijk: de boeken van Gerbrand Bakker, Jan van Mersbergen, Andreas Oosthoek, Rinus Spruit e.a., ze komen allemaal in aanmerking. Ik heb het moeilijk, blijf uiteindelijk hangen bij 2 stuks: Een bruidsjurk uit Warschau van Lot Vekemans ((KLIK HIER) en Dat is wat ik bemin van Isabelle Rossaert (KLIK HIER) . 

Ach vooruit, ik speel toch al vals, ik zet ze er gewoon allebei bij!

Dank je wel Hendrik-Jan, het was weer een genoegen met je vraag bezig te zijn!

© JannieTr, augustus 2016.

De leesvraag #50books (KLIK HIER) is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Vanaf 2016 doet Hendrik-Jan dat. Vanaf "2016: vraag 2" probeer ik elke week mee te doen.