Weer zo'n vraag van Hendrik-Jan die ik toch maar eerst even heb laten sudderen: Takel jij je boeken toe? (Vraag 33 van #50books, KLIK HIER). Mijn eerste reactie was: nee, natuurlijk niet! Ik ga altijd heel zorgvuldig met mijn boeken om. Maar dat betekent nog niet dat er zich in mijn collectie geen gehavende boeken bevinden. Mooie vraag dus om eens even de balans op te maken en tot verrassende conclusies te komen!
Laat ik eerst eens terug gaan naar mijn jeugd. Boeken waren naar verhouding veel duurder dan nu. Pocketboeken en paperbacks bestonden nog niet en zelfs kinderboeken waren gebonden en van een omslag voorzien. Elk nieuw boek werd bij ons thuis eerst van de kwetsbare omslag ontdaan en dan gekaft met stevig papier (van een oude kalender of zoiets). Een boekenlegger erin en na het lezen de omslag er weer omheen en netjes in de boekenkast achter glas! In mijn tienerjaren waren er pocketboekjes, die waren veel goedkoper, maar ook kwetsbaarder. De kartonnen kaft vertoonde al snel scheurtjes en vouwen en soms was de lijm al snel verdroogt en vielen de bladzijden eruit.
De middelbare school boeken werden geleend via een boekenfonds en moesten netjes gehouden worden. Wat nog niet wilde zeggen dat je over ongeschonden nette boeken kon beschikken: de vorige eigenaar was er niet altijd even zuinig op geweest. Mijn later zelf aangeschafte studieboeken beschouwde ik als werkboeken: ik maakte aantekeningen in de kantlijn of onderstreepte zinnen.
De pocketboekjes (vergeeld, losse bladzijden en gehavende kaften) heb ik weggedaan. Sommige kinderboeken staan nog ongeschonden in de kast, maar met andere heb ik samen met mijn broertje en zusje bibliotheekje gespeeld: op het schutblad een hoekje geplakt en daar in een kaartje met titel en nummer van het boek (zat ook op de rug) en ruimte voor de naam van de lener. Want ja, zo ging dat vroeger in het echt ook! De eerste tekenen van toetakelen zijn daarmee een feit.
Al tijdens mijn studie begon ik Boekenweekgeschenken en -essays te verzamelen. Ik had er al heel wat toen op een dag de regen door een opengewaaid raam de boekenplank wist te bereiken en ik met aan elkaar gekleefde boekjes zat, vol kringen. Toegetakelde boeken dus, al was het niet expres.
De rest van het verhaal zal over andere boeken gaan. Romans, non-fictie en poëzie staan hier over het algemeen ongeschonden in de kast. De meeste boeken zijn van mij, maar er staan ook boeken bij van mijn ouders en grootouders. Mijn romans staan beneden, de rest op zolder. Er zijn mooie, bijzondere boeken van mijn grootouders bij, maar helaas zijn die door mijn ouders niet zo goed opgeslagen geweest: veel roestvlekjes op de bladzijden. Geen idee wat ik daar mee moet. De boeken van mijn vader zijn beter bewaard gebleven. Voorin staat alleen met potlood van wie hij ze gekregen heeft. "Van Moeke voor Kerstmis 1937", zo aandoenlijk, dat doe je toch niet weg. Bovendien weerspiegelen ze zijn interesses, want vroeger kreeg je alleen boeken die heel erg goed bij je pasten: je moest minstens tot je verjaardag wachten voor je er weer een kreeg.
Het probleem is echter dat ik, door het uitstellen van een beslissing over deze oude boeken inmiddels een papiervisjes probleem heb. Alweer toegetakelde boeken, zonder opzet, maar wel door mijn toedoen!
Ik heb een te groot zwak voor boeken. Wat hier binnen komt, gaat zelden weer weg. In de papierbak, naar de kringloop, naar de boekenmarkt voor het Goede Doel. Ik kan het niet. Mijn kinderen zeggen: maak je niet druk Mam, laat lekker staan, wij regelen dat wel t.z.t. Maar ja, dan zie ik ze allemaal in de afvalcontainer verdwijnen en dat doe je niet met boeken (overblijfsel van mijn jeugd misschien?). Sommige recente romans kan ik kwijt bij mijn boekhandelaar/antiquariaat. Maar lang niet alles. Daar heb ik als troost, dat wie er daar een normaal bedrag voor over heeft, ze niet zal weggooien en dat zeldzame boeken op den duur wel door een liefhebber ontdekt zullen worden. Maar er blijven er nog zo ontzettend veel over.....
Mijn antwoord zou dus moeten luiden: Toetakelen probeer ik zoveel mogelijk te voorkomen, maar dat lukt helaas niet altijd.
N.B. Wie het schattige, oude boekje dat hierbij staat graag zou willen hebben, kan zich melden (via mail, zie boven). Bij meer dan één belangstellende wordt er op maandagmorgen 22 augustus a.s. geloot.
©JannieTr, augustus 2016
De leesvraag #50books (KLIK HIER) is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Vanaf 2016 doet Hendrik-Jan dat. Vanaf "2016: vraag 2" probeer ik elke week mee te doen.
Mooi artikel Jannie! Ik draag ook zo'n zorg voor mijn boeken en dat heb ik ook van mijn vader.
BeantwoordenVerwijderenBij mij is het overvoorzichtige er een beetje af. Er zijn nog wel bijzondere boeken die ik bijzonder behandel, maar ik zit steeds minder aan boeken vast. Wel probeer ik ervoor te zorgen dat de boeken terechtkomen bij mensen die er lol aan beleven. Bij de verhuizing, anderhalf jaar geleden zijn er nog dertig dozen met boeken weggegaan.
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te lezen! Zowel mijn vader als ik hebben veel boeken waar we zorgvuldig mee omspringen. 't Is soms zelfs zo erg dat ik een boek amper durf uit te lenen... al heb ik me daar al wat over gezet ;-)
BeantwoordenVerwijderenWat een liefde voor boeken spreekt er uit je stukje, mooi!
BeantwoordenVerwijderenHoi Jannie, volgens mij moet het reageren op jouw blogpost nu wel lukken!
BeantwoordenVerwijderenIk vind het wel herkenbaar, want op de oude boekjes die ik heb (uit 1936) ben ik veel zuiniger dan op de 'normale' boeken. Dat komt ook doordat je daar meer (emotionele) waarde aan hecht. Wellicht omdat ze meer uniek zijn?
Ja, gelukt! Dat laatste zou wel eens kunnen kloppen. Nu wordt een boek soms bij duizenden gedrukt, vroeger waren de oplages veel kleiner en werd er vaak ook meer aandacht besteed aan de uitvoering.
Verwijderen