Boeken waar ik naar uitkijk

Dit keer wil Hendrik-Jan niets weten over leesgewoonten of gelezen boeken, maar juist over wat nog komen gaat: Naar welk boek kijk jij reikhalzend uit? (Vraag 40, KLIK HIER). Daarop zou ik een kort antwoord kunnen geven: het enige boek dat daarvoor in aanmerking komt, is een nieuwe roman van Gerbrand Bakker. Het ziet er echter naar uit, dat we daar nog wel even op zullen moeten wachten. Als het er ooit nog van komt... Voorlopig zal ik tevreden moeten zijn met de bijdragen op zijn weblog en in de Groene. Daar zitten echt pareltjes tussen!

Maar wat de rest betreft? Ik verdiep me niet zo in wat er in een nieuw seizoen aan zit te komen. Ik laat het vaak maar een beetje op me af komen. Campert houd ik wel goed in de gaten, vooral wat betreft zijn dichtbundels. Maar omdat veel van mijn lievelingsauteurs bij Cossee zitten, wil ik daar de aankondigingen nog wel eens van doornemen. Afscheidstournee van Vrouwkje Tuinman is inmiddels al verschenen en Het vogelhuis van Eva Meijer ook. De eerste heb ik al besproken, de laatste komt over een poosje. Binnenkort komt er een verhalenbundel uit van een debutante: Post voor Rus Ordelman van Bette Adriaanse. Ik las een voorstukje, dat lijkt me wel wat. In november verschijnt een nieuwe roman van Jan van Mersbergen: De ruiter. Ik heb nog geen slecht boek van hem gelezen, dus ik verwacht er veel van.

Voor januari heb ik mijn oog laten vallen op Lia Tilon - Archivaris van de wereld. Uit de catalogus van Cossee:  
Lia Tilon (Broek in Waterland, 1965) is communicatietrainer en schrijfdocent. Ze verbleef in het Parijse instituut Néerlandais om onderzoek te doen naar leven en werk van Albert Kahn, nadat ze de bbc-documentaire De man die de wereld wilde fotograferen zag. Ze kreeg het dagboek van zijn chauffeur in handen en vond daarin, gecombineerd met de immense nalatenschap aan foto’s van Kahn, de ideale materie om een roman op te baseren: Archivaris van de wereld.
 "In 1907 drukt de Franse bankier Albert Kahn zijn jonge chauffeur Dutertre een hypermoderne camera in handen en draagt hem op te leren fotograferen. Kahn vertrouwt hem zijn ideaal toe: alle volkeren van de wereld in kleur te laten vastleggen, om zo zijn ‘archief van de planeet’ te creëren. Hij is ervan overtuigd dat zijn foto’s vooroordelen en angst voor vreemdelingen zullen wegnemen, en mensen vertrouwd zullen maken met de ander. Uiteindelijk zal zijn archief vrede brengen op aarde."

Juist het perspectief van zijn chauffeur in dit verhaal intrigeert me. Ik ben heel benieuwd. 

Literaire non-fictie trekt me momenteel het meest. Zodra ik me verveel (er liggen nl. nog genoeg boeken te wachten) zal ik eens bij de andere uitgeverijen gaan neuzen of er nog iets interessants tussen zit. Maar nu even niet....

 © JannieTr, oktober 2016

De leesvraag #50books (KLIK HIER) is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Vanaf 2016 doet Hendrik-Jan dat. Vanaf "2016: vraag 2" probeer ik elke week mee te doen.