zondag 1 maart 2009

Remco Campert (en Jan Mulder) – Familie-album


 Maart 2009 – waardering: 7,5.
                                                      
Inleiding:
Het thema van de Boekenweek van 1999 was Het Familie-album: Ouders en kinderen in de literatuur. Aan het duo Campert en Mulder (CaMu in hun columns) werd gevraagd om voor het bijbehorende essay te zorgen. Voor mijn bespreking van Campert op onze leesclubbijeenkomst heb ik alleen de bijdrage van Campert gelezen.
                                                                                     
Achterflap: 
In Familie-album onderneemt Remco Campert een zoektocht naar zijn vader, de journalist en dichter Jan Campert onder de nuchtere titel: Over mijn vader. Via het RIOD, het Letterkundig museum, vrienden, vriendinnen en ex-echtgenotes van zijn vader en via zijn eigen spaarzame herinneringen probeert Remco Campert zich een beeld te vormen van wie deze man was en wat voor betekenis hij had/heeft in het leven van hemzelf, zijn enige zoon.
                                                        
Inhoud:
Campert was 3 jaar toen zijn ouders scheidden en daarna woonde hij afwisselend bij één van hen of bij zijn grootouders. Tijdens de oorlog woonde hij in een pleeggezin, eerst in Den Haag, later in Epe. Zijn vader zat in het verzet en kwam om in het concentratiekamp Neuengamme. Hij werd na de oorlog vooral bekend van het gedicht De achttien doden. Toen Remco vanwege de rechten van dit gedicht (en andere publicaties) na de oorlog benoemd werd tot “De Erven” werd hij telkens weer geconfronteerd met deze vader die hij nauwelijks kende. Als zoon moest hij steeds weer het bekende gedicht voordragen en werd hij geacht als dichter in de voetsporen van zijn vader te treden. Hem werden vragen over zijn vader gesteld die hij onmogelijk kon beantwoorden. Onverschilligheid ten opzichte van een man die hij nauwelijks kende, veranderde op den duur in irritatie over deze schim uit het verleden. Daarom ging hij akkoord met het schrijven van dit essay. Hij besloot dat hij alles op moest schrijven om zich zo van het spook, zijn vader, te bevrijden. Het resultaat zou hij in de boekenkast zetten en vergeten. Maar zo werkte het niet. Al schrijvende verdween zijn `hekel' aan Jan Campert en nu beschouwt hij het resultaat `als een poging hem dichter bij me te krijgen en wat hij me niet heeft gegeven wel aan hem te geven: een beetje liefde.'
                                                
Leeservaring:
Het is een gevoelig, maar absoluut geen sentimenteel, verhaal geworden. Zijn zoektocht, zijn gedachten en gevoelens daarbij, zijn ontdekkingen, eigen herinneringen en verbeeldingskracht waar de feiten tekort schoten, het is allemaal prettig leesbaar als een helder, nuchter en toch betrokken verhaal.
Van harte aanbevolen voor Campert liefhebbers.

Den Haag, CPNB, 1999. 64 p. Het boekje is nog volop tweedehands/antiquarisch te koop.
(Voor een uitgebreide recensie: Elsbeth Etty in NRC boeken: http://www.nrcboeken.nl/recensie/een-erfenis-heroverd).
                                                     
© JannieTr, 1 maart 2009.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten