Rob van Essen - Hier wonen ook mensen

De verhalenbundel vormt een onderschat genre binnen de literatuur. Het initiatief tot de Week van het korte verhaal (KLIK HIER) onderschrijf ik dan ook van harte. De prijs die eraan verbonden werd via crowdfunding werd deze eerste keer gewonnen door Rob van Essen met Hier wonen ook mensen. Deze verhalenbundel kwam uit in 2014. Ik las nog niet eerder iets van deze schrijver (al had ik Visser wel op mijn lijstje staan). Dit leek me een mooie gelegenheid om daar iets aan te doen.

Samenvatting

Ze zijn allemaal op zoek naar geluk, verlossing en verlichting, de personages in 'Hier wonen ook mensen', allen op hun eigen manier. Sommigen gaan op zoek naar oude boeddhistische rituelen in Korea, anderen trekken de woestijn in, reizen naar Portugal of keren terug naar het ouderlijk huis. Ondertussen komt God langs bij Richard Dawkins en worden in kroegtoiletten pistolen getrokken. In de verhalen van Rob van Essen zijn melancholie en waanzin nooit ver weg, maar in de meest onverwachte hoeken schuilt humor en genade. Van Essens veelgeprezen laconieke stijl maakt deze verhalen een traktatie voor lezers die zich graag verbazen. (Flaptekst).

Leeservaring

En verbaasd heb ik mij zeker. Vooral over de soepele manier waarop fantasie en werkelijkheid elkaar raken en de grens wordt opgezocht tussen "mogelijk" en "totaal absurd". De laconieke stijl is er verantwoordelijk voor dat je bereid bent om heel ver mee te gaan in de meest fantastische verhalen. En toch....

Smaken verschillen, om maar eens een dooddoener te gebruiken. Dat geldt niet alleen voor voedsel, muziek en kunst, maar ook voor humor. Ik weet ook niet of de verhalen in deze bundel humoristisch bedoeld zijn, al suggereert de achterflap dat. Voor mij waren ze eerder absurd en dat kan zowel hilarisch betekenen als alleen maar vreemd. En alles er tussen in. Of, op een dieper niveau, intrigerend en verwijzend naar absurditeit in de werkelijkheid die we wèl als normaal ervaren.
Ik kan alleen voor mezelf spreken: ik vond ze niet hilarisch. En lang niet alle verhalen spraken me aan. Er zijn er achteraf (ik las de bundel een paar weken geleden) maar enkele die ik me nog herinner, waarschijnlijk omdat ze me aanspraken op het hierboven genoemde diepere niveau. En dus over zaken gingen waarvan je zou kunnen zeggen: is dit zo verschillend van wat er in het werkelijke leven mis is?

Als voordeel van verhalenbundels wordt genoemd dat je ze altijd kunt oppakken, ook als je maar even tijd hebt om te lezen. Als nadeel dat een roman langer blijft hangen in je herinnering dan de losse verhalen. Vaak blijken dat vooroordelen. Deze verhalen lees je niet even snel tussendoor en een enkel verhaal dat nog lang blijft hangen kan waardevoller zijn, dan een roman die je volgende week alweer bent vergeten. Is het nodig dat je je elk afzonderlijk verhaal herinnert? Toch heb ik ook wel verhalenbundels gelezen waarbij dat meer het geval was dan bij deze. Misschien is dit dan wel het grootste voordeel: een roman kan in zijn geheel tegenvallen, maar een verhalenbundel geeft je meerdere kansen om toch nog geboeid te raken!

Oordeel vooral zelf over wat je van deze bundel vindt. Mijn favoriete verhaal is het langere Het huis aan de Amstel. Daar peins ik nog wel eens over. 

Rob van Essen - Hier wonen ook mensen. Amsterdam, Atlas/Contact, 2014. Geb. met stofomsl., 221 pg., isbn:978-90-254-4353-5.

Ik las dit boek als 14/30 van de Ik Lees Nederlands uitdaging 2015 (KLIK HIER).

© JannieTr, april 2015.