Toch wel grappig om antwoord te gaan geven op een vraag die je zelf hebt voorgesteld aan Hendrik-Jan. Ik vind het leuk dat hij hem geplaatst heeft, want ik ben natuurlijk reuze nieuwsgierig naar de antwoorden van de anderen! Vraag nummer 27 van #50books luidt: Welk boek heeft jou geïnspireerd een bepaalde stad, streek of land te bezoeken? (KLIK HIER)
In het vorige #50books blog stipte ik er al een paar aan (KLIK HIER). Om aan te geven dat boeken me aan kunnen zetten tot het verzamelen van meer informatie of zelfs een gebied te gaan bezoeken. Soms is dat ook andersom: belangstelling voor een bepaald gebied kan een aanzet zijn tot het lezen van boeken erover, van te voren of achteraf. Hierbij nog twee andere voorbeelden.
We hadden een paar jaar geleden een wandelvakantie gepland in Berlijn, onder leiding van een bevriende gids die er geregeld verbleef en ons met een groepje op sleeptouw zou nemen.
Hij raadde ons aan vast wat te lezen: Boze geesten van Berlijn van Philippe Remarque. Het bleek een prima voorbereiding te zijn. Ik kan het iedereen aanraden die Berlijn wil bezoeken! Je ziet en begrijpt zoveel meer, eenmaal ter plekke.
Daarna las ik Hans Fallada - Alleen in Berlijn (KLIK HIER) : "de beste roman die ooit over het Duitse verzet tegen de nazi's is geschreven" , zoals op de kaft staat. Ik houd niet van oorlogsboeken, lees weinig vertaalde romans, maar deze sloot mooi aan en had ik niet graag gemist. Tenslotte bekeken we op DVD de film Das Leben der Anderen over Oost-Berlijn in de communistische periode. Ook al zo indrukwekkend. Guus nam
ons dwars door Berlijn mee naar alle plekken die in het boek
van Remarque beschreven werden en die ons anders wellicht niet op die manier waren
opgevallen. De week in Berlijn werd dan ook een bijzondere belevenis.
Eenmaal thuis verscheen Maxim Leo - Rode liefde, een Oost-Duitse familiegeschiedenis. Een non-fictieboek dat leest als een roman (KLIK HIER). Weer een andere invalshoek om Berlijn te herbeleven: geschreven door de jongere generatie: een journalist die 18 was toen de muur viel en de aanloop daar naar toe heeft mee gemaakt. Met grootvaders in verschillende kampen werd via deze familiegeschiedenis zo'n 100 jaar Berlijnse geschiedenis op een aantrekkelijke manier gepresenteerd. Het zal duidelijk zijn dat ik zonder reisje naar Berlijn deze boeken nooit had gelezen.
Een ander voorbeeld dateert van veel langer geleden. We waren op vakantie in Drenthe. Ik wilde graag naar Het Gevangenismuseum van Veenhuizen (KLIK HIER) en naar Museum De Koloniehof in Frederiksoord (KLIK HIER). Ik had er een documentaire over gezien. Onder de indruk van de verhalen erachter kocht ik daar het boekje Een steen in de vijver van L. Lambregts, dat grotendeels over de geschiedenis van de vrije koloniën Frederiksoord, Willemsoord en Wilhelminaoord gaat. Daar werd door de Maatschappij van Weldadigheid aan kansarme gezinnen de mogelijkheid geboden een nieuw (boeren-)bestaan op te bouwen. Dat ging niet altijd helemaal zonder sancties en strikte regels. Maar het was geen strafkamp zoals Veenhuizen en Ommerschans.
Enige tijd later verscheen Het Pauperparadijs van Suzanna Jansen (KLIK HIER). Dat speelde zich af in Veenhuizen. Natuurlijk moest ik dat ook lezen. Van mijn blog: "Hoewel het verhaal nergens
geromantiseerd wordt (behalve op de eerste bladzijden) en veel
feitelijke informatie bevat, blijft het boeien en raken door de manier waarop ze haar verhaal vertelt. Geen droog geschiedenisverhaal met voetnoten. Een m.i. hele
legale manier om een stukje geschiedenis op een aantrekkelijke en
daardoor aansprekende manier ter kennis van velen te brengen. De enige
manier ook om het gevoerde beleid (waarover door vakhistorici al veel
gezegd is) te plaatsen naast de dramatische gevolgen voor de machtelozen
en onmondigen (waarover we zelden iets vernemen in de
geschiedenisboekjes)."
Zo zijn er meer voorbeelden, meestal met Nederland als decor. Misschien daarom ook wel mijn voorkeur voor de oorspronkelijk Nederlandse literatuur: doorgaans is de omgeving waarin het boek zich afspeelt bekend of bereikbaar.
Ooit hebben we met de leesclub een jaar lang boeken over Suriname en/of van Surinaamse auteurs gelezen. (Ook te vinden op dit blog onder het trefwoord Suriname - KLIK HIER). Voor sommigen was dat een reden om daar toch ook eens een vakantie door te brengen.....
© JannieTr, juli 2016
De leesvraag #50books (KLIK HIER) is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Vanaf 2016 doet Hendrik-Jan dat. Vanaf "2016: vraag 2" probeer ik ook elke week mee te doen.
Nu heb ik zin gekregen om nog eens naar Berlijn te gaan! De film 'Goodbye Lenin' vond ik ook erg goed en grappig om een inzicht te krijgen in het vroegere West- en Oost-Berlijn.
BeantwoordenVerwijderenKlopt! Die kregen wij idd later van een vriendin. Maar als je het echt van plan bent, dan is De boze geesten toch de beste keus, als voorbereiding.
BeantwoordenVerwijderenHoi Jannie, Dan kan ik je ook heel erg de proefkolonie van Wil Schackmann aanbevelen. Dat gaat over het eerste jaar van Frederiksoord.
BeantwoordenVerwijderenWil Schackmann heeft het boek geschreven met de brieven van de broer van de oprichter als leidraad. Die broer woonde en leidde Frederiksoord, de eerste kolonie die Maatschappij van Weldadigheid daar stichtte. Erg leuk om te lezen, zeker als je er al in geïnteresseerd bent.
Dettie
Dankjewel voor de tip, Ditte! Die staat genoteerd. Wil ik zeker graag lezen.
Verwijderen