Er verschijnen elk jaar zoveel nieuwe boeken, dat zelfs als je alleen maar oorspronkelijk Nederlands leest, het moeilijk is dat allemaal bij te houden. Meestal bekijk ik dan ook per kwartaal de aangekondigde boeken van enkele uitgevers waarvan ik weet dat ze boeken uitgeven waar ik van houd. Een daarvan is Cossee. Uit de voorjaarscatalogus heb ik al enkele recensieboeken mogen ontvangen. Maar er staat er nog één op mijn lijstje die in april uit gaat komen.
Ik leerde Eefje kennen via haar boek Titia, een onbezonnen reis naar het land van de vijand (KLIK HIER). Een bijzonder boek over haar grootouders. Het werd me toen ook duidelijk dat ze als correspondent in China woont. Ik keek eigenlijk zelden wie de auteur is van een krantenartikel, maar toen viel me ineens op dat artikelen over China vaak door haar geschreven zijn. Nu kijk ik steeds vaker naar de auteur, eigenlijk wel zo rechtvaardig voor de journalist in kwestie.
Maar goed, Eefje Rammeloo dus. Ondanks dat het niet altijd meevalt gebruik te maken van internetverbindingen in China post Eefje regelmatig berichten op Twitter. Het is interessant haar daar te volgen, niet alleen vanwege het Chinese nieuws en dat dan te vergelijken met de manier waarop het ons wordt voorgeschoteld of juist onthouden, maar ook om de persoonlijke belevenissen die er tussen door komen: de zwangerschapscontroles, de aanvaringen met de Nederlandse belastingdienst, haar contacten met de bevolking. Ik kan het iedereen aanraden. Door af en toe te reageren laat ik haar ook weten dat haar berichtjes hier in Nederland gewaardeerd worden. Nieuwsgierig geworden? @eefjerammeloo en je mag meelezen.
En nu komt dus in april haar boek uit over het hedendaagse China. Om jullie ook enthousiast te maken hier de aankondiging van Cossee:
Chinezen moeten dromen, riep de Chinese premier Xi Jinping in 2012. De ‘Chinese Droom’ moest een praktisch antwoord bieden op de identiteitscrisis waarin China verkeerde. Na jaren van onstuitbare economische groei moest het land zich opnieuw uitvinden, om de problemen het hoofd te bieden.
In 2016 heeft de bevolking steeds meer te besteden. De welvarende Chinezen hebben een huis, een auto en meer dan genoeg te eten. Ze ontdekken de wereld door reisjes naar Parijs, Rome en Giethoorn, wensen schone lucht en een goede opleiding voor hun kinderen. De Communistische Partij houdt het volk aan haar kant door het welvaartsniveau steeds te laten toenemen. Kritiek ontstijgt zelden het lokale niveau. Protest wordt genegeerd, en demonstraties worden in het uiterste geval neergeslagen.
In Shanghai en ver daarbuiten is het optimisme te voelen. Maar de ongelijkheid neemt toe. Stad en platteland groeien steeds verder uit elkaar. De mondaine stadsbevolking is lichtjaren verwijderd van de mijnwerkers, land- en fabrieksarbeiders. De weeffouten worden steeds zichtbaarder: de kwaliteit en bereikbaarheid van goed onderwijs, jongeren met ouderwetse denkbeelden die zich op de huwelijksmarkt presenteren, milieuvervuiling en haperende oudedagvoorzieningen.
De Chinese dromen en de alledaagse realiteit die Eefje Rammeloo schetst, geven een fascinerende inkijk in het China van vandaag en een indicatie van de richting die China op dit cruciale moment inslaat.
Daar kijk ik dus naar uit! Was het maar vast april!
© Jannie Trouwborst, februari 2017.
Ik ben heel benieuwd naar de antwoorden van anderen. Wil je ook meedoen? Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat een link naar je eigen blog achter in de reacties onder het blog van Martha (KLIK HIER) of alleen je reactie. Zo kan iedereen lezen wat jij ervan vindt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten