vrijdag 10 februari 2017

Verfilmde boeken

"Raak jij ook zo gedesillusioneerd als je na het lezen van een boek de film kijkt?", vraagt Martha ons voor de 6de aflevering van #50books 2017. Nu heb ik daar al eens over geschreven op mijn Blog Verbeelding en historie (KLIK HIER).  Ik zal het antwoord dan ook beperkt houden.

Citaat daaruit: "Een boekverfilming is een vak apart. Wanneer is die geslaagd te noemen? Als de tekst van het boek heel nauwkeurig gevolgd is? Als de ziel van het verhaal filmisch vertaald werd? Als de sfeer of de inhoud op eigen wijze gestalte krijgt op het doek? Daarover wordt heel verschillend gedacht en natuurlijk is er ook nog zoiets als persoonlijke smaak, de interpretatie van de filmmaker en soms zelfs de nadrukkelijke bemoeienis van de schrijver.

Boven is het stil van Gerbrand Bakker is m.i. uitstekend verfilmd door Nanouk Leopold. Gerbrand Bakker had genoeg vertrouwen in haar om haar haar gang te laten gaan en met een fantastisch resultaat: een sfeervolle film waarin het verhaal opnieuw werd vormgegeven. Twee onafhankelijke kunstuitingen, die toch hetzelfde gevoel uitdrukten. Ik heb van beide evenveel genoten. Gerbrand Bakker was zeer tevreden en Nanouk Leopold werd beloond met prestigieuze filmprijzen."


Knielen op een bed violen van Jan Siebelink is de laatste film die ik zag na het boek in de loop der jaren tweemaal gelezen te hebben. Hij stelde niet teleur. Het boek gaat naar mijn idee dieper, het raakte me meer, maar in de beperkte tijdspanne die een film nu eenmaal heeft, was hij overtuigend, mede door het acteertalent van de hoofdrolspelers.

Ik had heel graag Publieke werken van Thomas Rosenboom gezien. Helaas draaide hij hier niet in de omgeving. Maar toen ik achteraf hoorde dat er aan het verhaal gesleuteld was, vroeg ik me af of ik eigenlijk wel iets gemist heb: het oorspronkelijke verhaal is voor mij perfect.

Door teleurstellingen in het verleden volsta ik vaak met óf het boek óf de film. Van Die Wand van Marlen Haushofer zag ik een indrukwekkende film, net als van De nachttrein naar Lissabon van Paul Mercier en Still Alice van Lisa Genova. Het boek ná de film lezen is blijkbaar moeilijker voor mij dan andersom: het komt er zelden nog van.

© Jannie Trouwborst, februari 2017.

Ik ben heel benieuwd naar de antwoorden van anderen. Wil je ook meedoen? Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat een link naar je eigen blog achter in de reacties onder het blog van Martha (KLIK HIER) of alleen je reactie. Zo kan iedereen lezen wat jij ervan vindt.

2 opmerkingen:

  1. Grappig dat zes boeken noemt waarvan ik er vijf heb gelezen ;) En ook in de inhoud van je verhaal kan ik me helemaal vinden. Ik ben nu wel benieuwd door welke films je echt teleurgesteld werd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Als ik me dat nog kon herinneren.... Het is echt tientallen jaren geleden dat ik met mezelf afsprak geen films van verfilmde boeken meer te bekijken. Ik ging ook niet zo vaak naar de film en als ik wel ging dan naar een film met een eigen verhaal. Sinds Boven is het stil wel weer, door de eyeopener dat je het als een aparte kunstvorm moet bekijken, en doordat de sfeer heel goed getroffen is. Daardoor kon ik De surprise (Belcampo) ook wel waarderen, al is het verhaal nogal anders. Van een nogal surrealistisch verhaal veranderde het meer in een vlot verfilmde komedie: moet ook kunnen.

      Verwijderen