Mei 2009 – waardering: 6,5.
De dichter: Willem de Geus is geboren in 1960 in Driebergen. Hij was de vierde zoon in een gezin van 6 kinderen. Tot zijn twaalfde woonde hij in Driebergen, daarna in Leusden en vervolgens op tal van plaatsen. Nu bewoont hij een landhuisje in het Zeeuws-Vlaamse Roverberg. Hij heeft het basisjaar van de Rotterdamse Kunstacademie voltooid en de Cine-workshop van de Vrije Academie in Den Haag gevolgd. Extra kennis van literatuur deed hij op aan de Haagse Hogeschool.
Voor deze bundel uit 1999 publiceerde hij in enkele bloemlezingen en eigen-beheerbundels. Hij deed vertaalwerk voor uitgeverij Maldoror en Poetry International. Meer gegevens zijn niet te vinden: zijn website wordt al sinds 2002 niet meer bijgehouden. Daar staat nog wel een aankondiging van een nieuwe bundel in 2003, met daarin opgenomen de cyclus “Waterzangen”. Elders op internet wordt hij genoemd als presentator (9 september 2005) bij de presentatie in literair theater Perdu van de dichtbundel “De vloeibare jongen” van Thomas Möhlmann.
De dichtbundel: Het wasgoed van een onbekende jongen is zijn eerste officiële uitgave. Een zevental gedichten uit deze bundel verscheen eerder in Bunker Hill: Tijdschrift met literatuur. Het boekje is deel 3 uit de Kleurenreeks van uitgeverij Perdu (Literaire stichting die aandacht wil besteden aan nieuwe ontwikkelingen in proza en poëzie). De uitgave is mede mogelijk gemaakt door Stichting VSB fonds.
Er staan 33 gedichten in over uiteenlopende onderwerpen.
Leeservaring: Ik heb de bundel tweemaal gelezen. De meeste gedichten zijn erg moeilijk te begrijpen. Er waren er maar enkele die mij direct aanspraken. Voor andere was wat meer tijd nodig en op de rest kreeg ik geen vat. Omdat ik ook verder niets over de achtergronden van de dichter kon vinden, kon ook kennis van zijn persoonlijk leven geen opening bieden.
Wie zelf een oordeel wil vellen kan 5 gedichten lezen op deze gedichtensite waaronder Glorie, dat ook een van mijn favorieten uit de bundel is. Een ander aansprekend gedicht staat hieronder.
Warschau
In Warschau sprak een man mij aan,
hoe lang ik ben wilde hij weten.
Hij had zijn pas bij het benaderen
met schoksgewijze herkenning ingehouden.
Een meter eenennegentig,
ja ja, alsof hij het wist.
En we zouden alweer ieder verder gaan;
waarom wilde hij het weten?
De man bestreek zijn wang
en keek mij vragend aan.
Na zijn verhaal en milde groet
liep ik door Warschau
alsof ik er geboren was,
op school gezeten had,
gespeeld had met het leven,
niet wist wie van mij schrikken zou:
zijn dode zoon was ik heel even.
Amsterdam, Perdu, 1999. Paperback, ingen., 1e dr. (gesigneerd), 46 p. (Tweedehands nog verkrijgbaar).
© JannieTr, 25 mei 2009.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten