Alex Boogers - Alleen met de goden

Het is al weer weken geleden dat ik Alleen met de goden met een diepe zucht dichtsloeg. Ik was er zo van onder de indruk dat het me niet meteen lukte er een blog over te schrijven. En toen ik er uiteindelijk aan wilde beginnen, was ik het boek al weer kwijt: aan mijn eigen Rotterdamse "straatschoffie". Er waren voor hem zoveel raakvlakken dat ook hij het verslonden heeft. Nu heb ik het weer terug en is het tijd voor een beschrijving van mijn leeservaring.

Samenvatting

De elfjarige Aaron Bachman ziet op een avond een man roerloos in de deuropening liggen. Zijn vader staat met gebalde vuisten in de gang. Hij brult dat Aaron naar de huiskamer moet gaan. De vader belt met de alarmdiensten en geeft zichzelf aan.
Zo opent deze overweldigende coming-of-ageroman, waarin Alex Boogers als in een ‘eindboek’ al zijn thema’s laat samenvloeien: verstoorde familierelaties, liefde en verlating, vechten om te overleven, schrijven om te groeien. Tegelijk is deze ontroerende, soepele vertelling een zoektocht naar een vader.
Aaron is de zoon van een veroordeelde, met de gevoelige, genuanceerde blik van een kunstenaar, de honger van een schrijver, de woede van een vechter, en de overlevingsdrift van een jongen van de straat.
Alex Boogers (1970) schreef zeven romans, waaronder Het boek Estee en Alle dingen zijn schitterend. Hij baarde veel opzien met de novelle Wanneer de mieren schreeuwen, over de Rotterdamse jongen Sedar Soares. Alleen met de goden won de Nederlandse Boekhandelsprijs 2016 en werd genomineerd voor de shortlist van de Libris Literatuur Prijs 2016. (Uitgeverij Podium).

Leeservaring

Er is inmiddels al zoveel gezegd over deze roman, dat ik er weinig voor voel dat allemaal te herhalen. Het is gewoon een keigoed boek, daar is iedereen het over eens. Met vaart geschreven: de noodzakelijkheid van het schrijven ervan spat van de bladzijden. Spannend, ontroerend, af en toe onderkoelde humor, maar vooral gedrevenheid sleuren je mee het verhaal in. Loslaten is geen optie: je wilt erbij blijven tot het verlossende einde.

Toen ik bijna 50 jaar geleden thuiskwam met mijn Rotterdamse "straatschoffie" stonden ze thuis niet te juichen: kraanmachinist, dus een havenarbeider. Hadden ze me daarvoor "door laten leren"? Maar ik zag meer: een gevoelige, intelligente jongen die niet de kansen had gekregen die ik kreeg. In het grote arbeidersgezin waaruit hij kwam, moest er al jong gewerkt worden om bij te dragen aan het gezinsinkomen en wie verder wilde leren was egoïstisch en had verbeelding. Dus moesten ze lachen om de uit 30 delen bestaande Encyclopedie voor Zelfstudie die op een plank boven zijn bed stond. Om het elektronische orgel dat hij kocht en de muzieklessen die hij nam. Toen hij ook nog thuiskwam met zo'n arrogant mokkel dat "gestudeerd" had, werd het echt te gek voor woorden: de vooroordelen bleken dus gelukkig wederzijds.

Er zijn genoeg verschillen met Alleen met de goden. Maar wat helemaal klopt, is de boodschap. Doorzetten, in jezelf geloven en steun krijgen van mensen die in je geloven. Je kansen pakken: niemand is kansloos als hij daar zelf weigert aan toe te geven. Het is helemaal goed gekomen met mijn "straatschoffie". Opbloeiend in de Ondernemingsraad en gedreven lid van de anti-alcoholcommissie (nog steeds een probleem in de haven) in zijn bedrijf, gewaardeerd lid van de schaakclub en de fotoclub. En een vrolijke noot in het plaatselijke mannenkoor. 

Mijn kennismaking met het werk van Alex Boogers ging via De lezer is niet dood (KLIK HIER) . Daarna las ik Wanneer de mieren schreeuwen (KLIK HIER) . En toen zag ik bij de VPRO de uitzending van 24 uur met...Alex Boogers, waarin hij zijn persoonlijke verhaal deelde met Theo Maassen. Ondertussen waren er nog interviews op TV en in kranten. En werd duidelijk dat hij een held begint te worden onder de schooljeugd. Geweldig! Eindelijk een positief geluid: het kan wel, kijk naar mij, doe je best. Er zijn voldoende boeken om dat te bewijzen.

 

En dat is dus wat mij boeit in het werk van Alex Boogers: hij is in staat om jongeren enthousiast te maken. Om ze een schop onder hun kont te geven: hij schrijft de literatuur waarvan hij in zijn pamflet stelt dat daar lezers voor zijn. En dat het tijd voor actie is om te zorgen dat ze de jeugd bereikt. 

 

Ik ben erg terughoudend als het om het lezen van bestsellers gaat, maar soms voel je dat er eentje tussen zit die terecht een bestseller is en dat die gelezen mòet worden. Alleen met de goden is er zo één. Dus voor wie nog twijfelt: LEZEN, je krijgt er geen spijt van.

Alex Boogers - Alleen met de goden. Amsterdam, Podium, 2016. Geb. 5de dr., 519 pg. ISBN:978-90-5759-798-5.

© JannieTr, juni 2016.

Ik lees Nederlands 2016: 22/35