Doe jij wel eens boeken weg?

Door vraag 23 van #50books van Hendrik-Jan (KLIK HIER) werd ik me weer eens pijnlijk bewust van mijn onvermogen orde te scheppen in de enorme hoeveelheid boeken die ik zo langzamerhand verzameld heb. Onder verzamelen moet je dan niet alleen verstaan het weloverwogen aanschaffen met een plan in het achterhoofd, maar vooral ook het onderdak bieden aan heel veel boeken die toevallig op mijn pad kwamen en waarvan ik het niet verdragen kon dat ze wellicht weggegooid zouden gaan worden. Uit de nalatenschap van mijn ouders en grootouders of via boekenmarkten in de regio, antiquariaten, kringloopwinkels en zelfs afgeschreven boeken van de bibliotheek. Steeds als ik het idee had dat er ergens iemand belangstelling voor een bepaald boek zou kunnen hebben en dat het dus zonde was als het weggegooid zou worden, mocht het mee naar huis.

Hendrik-Jan kondigde aan veel kleiner te gaan wonen en heeft een te grote verzameling boeken om mee te kunnen nemen naar zijn nieuwe woning. Wij verhuisden tien jaar geleden en ik besloot voor vertrek veel weg te doen: serviesgoed en keukengerei, puzzels en spelletjes, kleding en ander textiel, meubels: van alles verhuisde vooraf naar de kringloopwinkel. Maar toen ik aan de boeken toe was..... Het kostte me te veel tijd daar beslissingen over te nemen en dus gingen ze mee. In de vaste overtuiging dat ze eenmaal hier aangekomen, uitgezocht zouden gaan worden.

Niet dus. Er moesten extra kasten bijgebouwd worden op zolder en sindsdien nam de hoeveelheid boeken alleen maar toe. Er moest dus iets gebeuren.

Stap 1 was: zorgen dat er minder boeken binnenkwamen.
Door niet meer naar boekenmarkten e.d. te gaan, door vrienden en familieleden vriendelijk te verzoeken hun boeken ergens anders heen te brengen. Door meer te lenen bij de bieb en slechts af en toe iets te kopen. Door zelden mee te doen aan winacties. Door sporadisch en weloverwogen recensie-exemplaren op te vragen.

Stap 2 was: bekijken hoe ik op een verantwoorde manier van mijn boeken af kon komen.
Als  weggooien geen optie is, wat dan? Ik ben er nog steeds niet helemaal uit, maar er is een begin gemaakt door een afspraak te maken met een boekwinkel/antiquariaat  hier in de buurt. Daar breng ik mijn nog goed verkoopbare Nederlandse literatuur en poëzie en krijg daarvoor een tegoed om nieuwe boeken mee te kopen. Vaak gebruik ik dat dan voor boeken voor de kleinkinderen tijdens de Kinderboekenweek. Zo dikt mijn voorraad langzaam in.
In 2004 maakte ik een online-boekwinkeltje aan op Boekwinkeltjes.nl. Een fijne tijd was dat: ik raakte er zo behoorlijk wat kwijt: niet voor de hoofdprijs, maar wel aan blije kopers. Deze boeken hadden dus een nieuw thuis! Drie tot vier per week was geen uitzondering. Bovendien kon ik zo lange tijd ook nog mijn Nederlandse postzegelverzameling opgebruiken. Maar die tijd is nu voorbij: de resterende postzegels zijn ongeldig verklaard en er zijn nu zoveel online-boekwinkeltjes, dat ik blij mag zijn als ik eens in de twee, drie maanden een boek verkoop.
Soms kan ik iets kwijt aan een museum: aan het Nationaal Reddingsmuseum Dorus Rijkers bv: een puzzelboekje dat mijn grootvader rond 1930 kocht ter ondersteuning van het Nederlands Reddingwezen op zee. Ze waren er blij mee. Maar wat te doen met De Handleiding bij den verzorging van den Zuigeling, die in 1929 werd uitgereikt aan een pas bevallen moeder door de wijkzuster? Zoiets gooi je toch niet weg?

Stap 3 is: proberen realistischer te worden en leren loslaten.
Dat betekent o.a. dozen vullen met boeken voor de verkoop voor het Goede Doel. Ik weet dat dat een beetje struisvogelpolitiek is: wie voor 1 of 2 euro een boek mee naar huis neemt, zal het vaak niet koesteren en na lezing (of zelfs daarvoor) wegdoen. Maar ik weet ook dat daar handelaren rondlopen met oog voor wat behouden moet blijven, mocht ik iets over het hoofd zien.
Want er staan hier ook mooie, bijzondere boeken, waarvan sommigen al jaren op Boekwinkeltjes, die onverkoopbaar blijken. Vaak is het aantal beschikbare exemplaren flink toegenomen en de vraagprijs dus inmiddels een stuk lager dan mijn oorspronkelijke prijs. Ik heb er geen zin meer in dat allemaal bij te houden. En dan de boeken die ikzelf nog te mooi vind om weg te doen. Of de verzameling van mijn overleden vader (die een afspiegeling is van zijn interesses) die ik nog niet los kan laten.
Voor de Kinderboeken heb ik een oplossing gevonden: nadat mijn kinderen uitgezocht hebben wat ze willen hebben en ik mijn lievelingsboeken heb veilig gesteld, gaat de rest naar het Kinderboekenhuis in Winsum (KLIK HIER). Daar zoeken ze dan wel uit wat de moeite van het bewaren (of verkopen) waard is en wat nog ontbrak in hun collectie. De rest mag weg van mij.

Stap 3 is gigantisch moeilijk voor mij. Misschien moet ik daar nog maar eens op terugkomen hier, over een jaar of zo. Ik ben inmiddels in staat om hele jaargangen tijdschriften die niemand (GRATIS!) wil hebben in de oudpapiercontainer te gooien. Dus er is nog hoop......

© JannieTr, juni 2016.

De leesvraag #50books (KLIK HIER) is een initiatief van Peter in 2013. Martha nam het in 2014 over en in 2015 ging Peter zelf weer verder. Vanaf 2016 doet Hendrik-Jan dat. Vanaf "2016: vraag 2" probeer ik ook elke week mee te doen.